Vorig jaar was het nogal een gedoe, dat bowlen tijdens de introductie.
De klas van toen was er gewoon niet zo goed in. Het bowlen op zich wel (met een beetje vallen en opstaan, sjoemelen met twee handen, en het kinderplankje). Maar niet in het verblijven met 150 mensen (waarvan de helft met ADHD en/of autisme) in één grote ruimte met 26 banen, keiharde muziek, een heftige lichtshow en videoclips op 26 supergrote videoschermen.

Vorig jaar. Het was de eerste keer dat we gingen bowlen.
Het duurde even voordat iedereen aanwezig was. We hadden al verschillende telefoontjes naar ouders en school gepleegd om te vragen waar ze bleven. Kinderen hadden de verkeerde bus gepakt, of ze waren verdwaald ergens tussen de bushalte en de bowlingbaan. Van één leerling had de moeder zich verslapen.
Maar toen we eindelijk compleet waren, kon het feest beginnen.

Voordat iedereen de goede maat altijd-charming-bowlingschoenen gevonden had, waren we een kwartier verder. Sommige kinderen presteerden het om twee linkerschoenen aan te trekken. Anderen werden niet warm of koud van maat 40 aan de ene voet, en maat 38 aan de andere, of andersom.
Toen de hele klas eindelijk op de baan stond, lagen er nog 6,5 paar schoenen voor de schoenenkast. Vergeten op de plek van de bowlingschoenen te zetten.

Ik kon me er niet druk over maken, want ondertussen was het bowlingspektakel van de klas begonnen. Eerst sloeg de computer waar de namen ingevoerd moesten worden op tilt omdat er vier kinderen tegelijkertijd aan het typen waren geslagen, en de ‘enterknop’ bleef hangen.
Daarna ging het eigenlijk best goed.
Jammer dat de baan door de medewerkers een paar keer stilgelegd werd omdat er twee leerlingen tegelijk op één baan aan het bowlen waren (‘Ja ik was aan de beurt en nou springt hij ervoor!!’).
Verder viel er ‘per ongeluk’ een flesje cola om, en was er een leerling helemaal over de zeik omdat de puntentelling oneerlijk was. De computer had niet goed gezien dat hij écht 8 kegels omgegooid had, en niet 6! Een hoop getier en gevloek volgde. Fijn dat de muziek zo knetterhard stond.

Na afloop hebben we met een aantal collega’s nog bowlingschoenenparen bij elkaar gezocht. Op zich een leuke teamactiviteit. In no-time was het allemaal opgeruimd. En toen hebben we nog bijna een uur gewacht op ouders van vier leerlingen die hun kind vergeten waren op te halen.

Jullie snappen dat ik me schrap zette voor de introductie van dit jaar.
Maar gelukkig ging het goed.
De baan is slechts drie keer stilgelegd. Ik heb twee telefoons in beslag genomen.
En we hoefden maar veertig minuten te wachten op de ouders van een leerling uit de klas. Ze was per ongeluk op de bank in slaap gesukkeld.

Al met al een superleuke dag. Maar écht. Al snel bleek dat we een bowlingtalent in de klas hebben. Om de haverklap gooide hij strike.
We hebben ook heel erg veel lol gehad.
Er zijn leuke filmpjes en foto’s gemaakt.

Ja hoor. We hebben een leuke klas dit jaar.
Met lieve kinderen die het allemaal goed bedoelen. Maar soms zijn regels en afspraken moeilijk.

Zeker op een bowlingbaan.