Ik ben bezig met een geheim. Jullie snappen dat ik er niet al te veel over kan vertellen. Wat ik wel kan zeggen is dat het heel erg leuk is. Maar het is ook nieuw voor mij. Het is iets met coördinatie en heel veel enthousiaste mensen. Het is heel veel achter de computer. Ontelbare mailtjes en appjes met vragen van betrokkenen.
Vol goede moed begon ik daar vanmiddag aan. Voor de zoveelste keer.
Maar na een half uur snapte ik eigenlijk zelf niet meer waar ik mee bezig was. Ik raakte ik het overzicht kwijt en had ik geen zin om dat te gaan zoeken.
Ik moet nu in kaart brengen wat er nog moet gebeuren en hoe ik bepaalde dingen moet doen. Ik moet lijstjes gaan maken, geloof ik.
Ik overweeg een Personal Assistant. Een lekkere. Een die van aanpakken houdt.
Ik moet ook nog de rollen van de kindpietjes schrijven in het stuk van Sinterklaas.
Ik heb zitten tellen. Het is nog maar acht keer repeteren. Dat is niet zo heel veel meer.
En weet je? Dat werk is eigenlijk zo gebeurd. Maar aangezien ik vandaag nergens zin in heb en alles te moeilijk vind, is het dus heel erg ingewikkeld om daaraan te beginnen.
Ik eet nog wat chocola. Misschien helpt het.
Er ligt ook nog een dik pak overhoringen dat nagekeken moet worden.
Ik heb er een hekel aan als dingen blijven liggen. Bovendien willen de kids weten welk cijfer ze hebben.
Ik heb een stagiair. Ik zou hem natuurlijk makkelijk kunnen inschakelen. Maar die wil ik daar niet mee opzadelen. Zo zit ik niet in elkaar. Ik haal ook altijd glaasjes water voor hem, of print dingen uit die hij nodig heeft.
Eigenlijk zou het andersom moeten zijn. Maar goed. Dat moet ik dus nog even leren.
En er moet een verhaaltje komen. En dat moet vanavond ingeleverd worden. En ik heb nog niks. Ik ben al tien keer begonnen. Er zijn best wel wat dingen waarover ik wil schrijven. Maar er komt niks uit m’n pen.
Ik ben vreselijk aan het uitstellen.
Vandaag poetste ik mijn huis, in de hoop dat ik dan daarna ‘fris’ aan de gang kon. Maar echt met alles he? Ook de bovenkanten van de deuren.
Toen deed ik de tuin. En als ik dát doe, dan is er écht niks beters meer te doen hoor.
Daarna heb ik een knoop aan m’n broek zitten naaien en het lusje van m’n vest vastgemaakt. Onbelangrijke shizzle. Maar ik deed het.
Vervolgens heb ik Kolonisten van Catan gespeeld. Online. Vier potjes.
Ik verloor ze allemaal. Ik ben enorm gezakt in de ranking. Potverdikkie.
Daarna heb ik een boek uitgelezen waar dus echt niks aan was. Zelfs de puzzels uit de krant zijn ingevuld. Gewoon omdat ik niet wilde werken aan het geheim, het stuk, de overhoringen en het verhaal.
Ik heb nog een paar uur, dagen en weken voor de verschillende deadlines.
En ik vraag me ernstig af of ik die ga halen.
