Ja. Ik vind carnaval leuk. Maar oprecht leuk. Ik vind het leuk om iets op m’n hoofd te zetten. En ik vind het leuk om te stappen. Om mensen die ik nooit tegenkom, die ene keer per jaar weer eens te zien. En om nieuwe mensen te ontmoeten.
Ik heb wel een hekel aan carnavalsmuziek. Dat wel. En aan dronken mannen die hun handen niet thuis kunnen houden. Of die je niet kan verstaan en stinken naar de zure lucht van de combinatie bier en frikandel speciaal.
Maar ja. Je kunt niet alles hebben in het leven he?

Ik heb elk jaar hetzelfde aan. Vreselijk. Mijn carnavalscollectie bestaat slechts uit een brandweerjasje, een paar brandweerpetten en –helmen.
Verder heb ik een foeilelijke bloemetjesjurk uit de jaren zeventig. M’n moeder heeft ooit een blauw bontjasje gemaakt. Ik schafte een paar jaar geleden het awardwinning Amalia-pakje aan. En daar houdt het op. Meer heb ik niet.
Ik heb wel heel veel accessoires. Dozen vol brillen, pijpen, pruiken, tasjes en andere goodies.

Elk jaar besluit ik om er eens wat verandering in te gooien. Ik zie mensen die enorm creatief zijn, de mooiste outfits bedenken. Ik wil dat ook.
Zo loopt al 10 jaar het plan om (ergens, in de lente, zomer of herfst; in ieder geval op tijd) een officiële workshop te gaan volgen. Een pruik maken. Of een vette hoed. Polkadot, Moraal, Tuinkabouter en ik willen dat heel graag. Maar kennelijk niet graag genoeg. In elk geval…Elk jaar opnieuw gaat het erover. En elk jaar opnieuw komt het er niet van.

Ik neem me ook altijd voor om ergens in een grote stad een vette tweedehandswinkel op te zoeken voor een nieuw stom lelijk jurkje. Maar ook dát mislukt. Carnaval is meestal te ver weg en altijd denk ik; ‘Dat komt wel een andere keer’.
Niet dus.

Dit jaar zouden wij, Tuinkabouter, Moraal en ik, als Thea gaan. Van Theo en Thea. We zouden een kuif maken, een sjaaltje om ons hoofd binden, een konijnengebitje aanschaffen, een lelijke bril opzetten en een foute jas aan trekken. Ik was zelfs al bij de kapper geweest voor een proefkapsel. Enig nadeel; m’n korte voorhoofd is wel confronterend als er geen haar voor hangt. Maar verder was het idee leuk.

Goed. En nou zijn Moraal en Tuinkabouter afgehaakt. In m’n eentje ga ik natuurlijk niet als Thea; dat is voor schut. Bovendien had ik nog geen jas, geen geschikte bril en ook nog geen konijnentandjes.

Dus ja. Het zal m’n eeuwige brandweerjasje wel weer worden. Dat overigens tot m’n grote schrik en spijt een paar maten te groot is geworden.
Gelukkig had papa nog een ander jasje in de kast hangen. Ik ben er eigenlijk nog iets te ferm voor; het kan nog nét niet dicht. Maar m’n armen kunnen er in, en ik kan polonaisebewegingen maken. Carnaval meester, dus.
Het nieuwe jasje is wel een rang of wat lager dan mijn oude jasje. Ik ben dit jaar gedegradeerd van ‘onderbrandmeester’ naar ‘hoofd-brandwacht’.

Maar dat mag de pret niet drukken.
Toch?