Toen Nummer 2 en ik in ons huis gingen wonen, zaten er van die simpele, goedkope witte Mimosa tegeltjes tegen de achterwand van het aanrechtblad.
Lelijk. Maar goed genoeg ‘voor even’. Nummer 2 is inmiddels gone en ik woon er alweer een jaar of 15. Nog altijd kijk ik tegen die witte tegeltjes aan. Een jaar of wat geleden heb ik ze opgepimpt. Met speciale stickers voor tegeltjes. Afbeeldingen van schalen spaghetti, theepotten en gezellige taartjes. Ik vond ze toen mooi. Al een lange poos zitten ze me in de weg. Ze zitten er goed op, want ik krijg ze er niet meer afgepeuterd.
Ik was in een geweldig huis. Daar zag ik prachtige tegeltjes. Die wilde ik in mijn nieuwe keuken. Ik liet me vertellen dat ze heel cheap-ass waren. Kwam dat even goed uit. Na een middag tegeltjesjacht met Lief, bij acht verschillende bouwmarkten en woonwarenhuizen, hadden we ze gevonden.
Ik moest nog even wikken en wegen maar een dag later ging Lief terug om ze te gaan kopen. Ik moest vier dozen hebben.
‘Dat is dan 1.158 euro’, zei het meisje aan de kassa.
Dat klopte niet helemaal. We hadden zelf uitgerekend dat het ongeveer 115 euro zou zijn. Lief keek verbaasd. ‘Ja’, zei het kassameisje, ‘de prijs is per tegel’. Ze wees naar haar scherm, waar inderdaad stond ‘/tegel.’
Tien keer de prijs van 1 doos, voor 1 doos. Beetje te veel.
Er ontstond wat discussie. ‘Dit klopt niet’, zei Lief.
‘Jawel’, zei het kassameisje. ‘Want het staat zo in de computer’.
Lief probeerde niet het meisje te overtuigen want als de computer het zegt, dan is het zo. Zo is ze waarschijnlijk ingewerkt. Snap ik ook.
Het meisje haalde wel haar chef erbij. Voor de vorm. Kon zij weer lekker gaan Gummydroppen.
Lief legde aan Chef uit hoe hij dacht dat het zat. En dat de computer hoogstwaarschijnlijk nu te veel aangaf.
Chef geloofde hem niet meteen maar na wat over en weer gepraat en wat aanvullend bewijs van de website van een andere bouwmarkt, besloot Chef te gaan bellen.
Eerst met de leverancier.
De leverancier vertelde dat de doos (dus 10 tegels) voor €14,95 ingekocht werd. De verkoopprijs van €29,50 voor 10 tegels zou dus logischer zijn dan €295,00 voor 10 tegels.
Chef leek overtuigd. Hij moest alleen nog even bellen met het hoofd van iets.
Het Hoofd was lunchen. Of hij zat op de WC. Hij was in ieder geval niet bereikbaar.
De tegels bleven nog even staan want Chef moest toestemming hebben om een voorraadverschil van €1100 af te boeken. En die kon hij alleen krijgen van Het Hoofd. Chef zou bellen als hij meer wist.
Lief ging onverrichter zaken weer naar huis.
Hij besloot alvast de muur te egaliseren met op de achtergrond het debat over de bonnetjesaffaire en minister van der Steur.
’s Middags belde Chef keurig terug. Het klopte, dat het niet klopte. De tegels werden vanaf de volgende dag verkocht voor €2,50 per stuk.
Even wachten nog, de prijs zou in de nacht landelijk aangepast worden.
Ik moest alsmaar denken aan de mensen die vorige week nog 10 pakken à €290 per stuk kochten, zoals het kassameisje vertelde. Er waren geen adresgegevens van deze mensen. Het zal je maar gebeuren. Ergens heb je dan liggen slapen natuurlijk. Maar toch. Best een pijntje.
De volgende dag was inderdaad de prijs aangepast naar €2,50 per tegel.
Ik heb ze diezelfde middag opgehaald.
De tegeltjes die ik heb gekozen zijn mozaïek. Met wit, grijs en lichtgrijs. Er bestaat ook een witte variant. Die is nog gewoon €28.95 per tegel.
Daar moet een ander dan maar een debat over voeren.
De tegels zijn binnen. Het plan is klaar. Nu de uitvoering nog.
Komt goed.
Geen punt.
