Dat thuiswerken is best te doen. Zorgen dat je lessen online komen, corrigeren wat binnenkomt, checken of alles daadwerkelijk gedaan en gezien wordt.
Af en toe een kopje koffie in de zon. Het is tenslotte lente.

Afgelopen week heb ik ouders van leerlingen uit mijn mentorklas gebeld.
Ik wilde gewoon even vragen of het ‘werken op afstand’ allemaal wel lukt. Of er vragen zijn. En hoe we problemen kunnen oplossen. En dat de oudergesprekken wel doorgaan, maar telefonisch. Of het goed is als ik ze maandag terugbel.

De meeste ouders hebben een vast moment georganiseerd. Aan de keukentafel. Alle kids van het gezin bij elkaar. Soms wel zeven! (Dan heb je dus als ouder een halve klas te bedienen, he?) Samen werken aan lessen van school.
Sommige ouders riepen wanhopig: ‘Magister? Oh moeten ze iets in Magister? Ik zal het doorgeven!’
Sommige ouders waren aan het werk toen ik belde, en hadden geen idee of hun kinderen al aan de slag waren gegaan.
Sommige ouders zuchtten. Die hadden het zwaar met thuis werken. En sommige ouders, die moesten af en toe heel hard lachen.

Een moeder vertelde mij het volgende verhaal:
‘Mijn zoon moest bij biologie een stelling beargumenteren met twee ‘voors’ en twee ‘tegens’.
De stelling luidde: ‘Als je zelf je prettige plekjes kent, is het veel leuker om met elkaar te vrijen’. (Jaja, we zijn begonnen met ‘seksualiteit en relaties’).
Haar zoon had zelfstandig deze opdrachten gemaakt, en moeder wilde even checken of dat een beetje fatsoenlijk gebeurd was, voordat hij ze zou inleveren bij mij.
Ze las zijn antwoorden: ‘Ja, er zijn wel prettige plekjes die ik ken, bv buiten, op school, op het station. Maar het liefst zou ik aangeraakt worden in bed!’

De moeder loste dit prima op. Ze legde uit dat bedoeld werd; plaatsen op je lichaam. Ze kneep hem hard in z’n neus en vroeg of dat ‘een prettig plekje’ was om aangeraakt te worden. Verder drukte ze hem op het hart dat ze liever niet had dat hij ‘het’ op het station ging doen.

‘Oh’, verzuchtte ze, ‘en dan zit ‘ie daar… Met z’n rode wangetjes en z’n net doorkomend snorretje.

De lessen ‘seksualiteit en relaties’ te maken!’

We hebben er samen aan de telefoon hard om gelachen. We maken dagelijks leuke anekdotes mee in de klas. Die zullen we voorlopig even moeten missen.
Fijn dat deze moeder ook eens ervaart hoe leuk het is om over de schouders van een leerling mee te kijken. Knap ook dat ze uiteindelijk heeft uitgelegd aan haar zoon hoe het zit. Het is niet bepaald een onderwerp waar jongens van een jaar of 13 graag met hun moeder over praten.

Vooralsnog gaat het werken op afstand prima. Hopelijk houden de leerlingen het vol.
Want op een dag gaat het vervelen.

Dan snakken we allemaal weer naar een lokaal. Met leerlingen erin en een juf ervoor. Waar het ruikt naar zweterige pubers. Waar af en toe eens een gummetje doorheen vliegt. Of een vliegtuigje.

Gewoon. Zoals het hoort.