Sinterklaas belt me wel eens op. Dan zegt hij: ‘We komen weer naar Oirschot’, en dan vraagt ie of ik hem wil helpen met van alles en nog wat.
Nou, en dat doe ik dan. Ik kom dus regelmatig in het werkpaleis van Sinterklaas.
Elk jaar opnieuw komen bijna 3000 mensen een kijkje nemen hoe Julio, Pedro, Mario, Piccolo en natuurlijk Sinterklaas hun voorbereidingen treffen voor pakjesavond.
Het zijn altijd drukke dagen, want vóór je het weet, is het 5 december.
De taakverdeling is helder. Piccolo zorgt voor de pakjes, Pedro maakt er gedichtjes bij, Julio zingt de liedjes en Mario zorgt voor de pepernoten, banketstaven en chocoladeletters. Sint let een beetje op of alles wel goed gaat.
Niks aan de hand, zou je zeggen.
En toch gaat er elk jaar weer wat mis. En soms wel meer dan één ding. Sommige mensen hebben het gisteren en eergisteren al kunnen zien; dit jaar gaat het GRUWELIJK mis… de vraag is, of het ooit nog goed zal komen.
Sint is een mooie, statige man. Hij slaat graag een golfballetje, of speelt een potje jeu de boules. Af en toe kijkt hij in zijn fotoalbums of doet hij een dutje. En héél soms… dan is hij verliefd. Hij heeft wel eens een date gehad. Hij lacht altijd om zijn eigen grapjes. En, oh ja… Vroeger heeft hij toverles gehad van Merlijn, de tovenaar. Spannend he?
Mario is de kookpiet. Hij heeft een prachtig fornuis. Hij is één met de pollepel. Hij maakt de lekkerste appelen (met stroop erom) en boerenkool met worst. Soms verliest hij zich in een drumsolo op deksels en pannen. Ooit heeft hij de wonderlamp gevonden, waarmee hij sprookjes tot leven bracht. Hij is grappig, heeft een superflexibel gezicht en hij is braaf. Met z’n koksmuts en z’n witte sloofje is hij de favoriet van menig kind. Sterker nog: Ik ken kinderen (én moeders!!) die verliefd op hem zijn. Heeft ook Facebook trouwens. En hij Twittert. Hipper kan ik ze niet vinden hoor…
Piccolo (door haar vrienden ook wel ‘Piek’ genoemd) is de pakjespiet. Piccolo is een beetje érg onhandig, en niet zo groot. Als ze een belangrijke taak van Sint krijgt, dan loopt het meestal in de soep. Piccolo wil vaak dure woorden gebruiken, maar die kent ze niet zoveel. Ze gelooft alles wat iedereen zegt. Ze huilt snel, maar ze is gelukkig ook snel weer te troosten. Ze snapt niet alle grapjes, maar ze heeft wél veel verstand van cadeautjes. Dat kun je ook wel zien aan haar hoed, die bezaait is met prachtige pakjes.
Ze weet precies wie welk verlanglijstje heeft ingeleverd. En wat erop staat, natuurlijk. En dat is heel knap. Piccolo is een schatje. In het roze. Ze is aandoenlijk, grappig en lief. Héél lief.
Pedro is de dichter. Een echte woordkunstenaar. Hij kan werkelijk álles met letters. Met zijn ganzenveer schrijft hij de mooiste gedichtjes. Geen rijm is hem te dol. Hij noemde ooit het paard van Sint een witgevlekte knol. Ri-Ra-Rijmelarij is zijn specialiteit. Meestal is hij serieus, en hij heeft een rijke fantasie. Als hij diep nadenkt, over rijmwoorden ofzo, dan gaat zijn neus de lucht in. Heel stylish verantwoord. Pedro wordt ook wel eens voor de gek gehouden. En dan is het grappig, als de andere pieten hem zover krijgen dat hij een tutu aan doet. Of dat hij op de kop van een piratenschip gaat staan en roept dat hij ‘the King of the world’ is. De andere pieten moeten dan stiekem wel om hem lachen.
Julio is de aanvoerder van het stel. Hij kan erg mooi zingen. Kinderen worden erg vrolijk als ze samen met hem liedjes ten gehore mogen brengen.
Menig oma- en moederhart smelt als hij met z’n warme stem ‘Het kleinste huis’ zingt. En Sint komt altijd weer braaf opdraven bij ‘het Roeplied’, wáár hij ook is…
Julio is stoer. Hij durft álles. Zelfs als Sint het pertinent verboden heeft. Hij heeft ooit een tijdmachine gebouwd, waarmee hij het verleden en de toekomst in kon. Een paar jaar geleden stond hij nog als Kapitein op de Taai-taaitennik.
Een grote, stoere piet, met een stemvork van staal. En een hartje van goud.
Het zijn een beetje m’n maatjes geworden de afgelopen 12 jaar. Ook dit weekend zijn we met z’n allen weer in het werkpaleis. Met een fantastische voorstelling. Inclusief een heus paleisorkest (voor de muzikale pepernoten), en een schitterend decor.
Helaas voor iedereen die geen kaartjes heeft; op een enkele losse stoel na is alles uitverkocht. Maar volgend jaar komen ze weer terug. Gelukkig maar.
