Goed. Linda en de Volkskrant. Allebei een serie over heimwee. Allebei mijn hoofd op een foto.
Hmm. De Mevrouw van de Volkskrant wist niet zeker of de Volkskrant het daar wel mee eens was.
Ik moest even wachten maar vorige week kwam er uitsluitsel.
Het kon doorgaan.
Inmiddels kan ik je melden uit zéér betrouwbare bron… de stukjes lijken slechts een klein beetje op elkaar.
Afgelopen vrijdag kwam de Fotograaf. Bij mij thuis. Want heimwee-mensen moeten thuis op de foto. In hun eigen omgeving. Daar, waar ze zich het prettigst voelen. Dat klinkt als het commentaar bij een natuurserie van de BBC.
Imagine Sir David Attenborough: ‘People who are homesick don’t go on holidays. They prefer to stay at home. They retreat to their own safe environments, doing nothing but watching the grass grow. People who are homesick are often referred to as a ‘stay-at-home’. They become ill when they are away from home, long. They are going to nag, whine, and act grumpy.*
Ik was alweer bijna afgehaakt. Maar ik liet me natuurlijk niet kennen.
Hij kwam alleen. Zonder visagiste of styliste. Ik was ‘all by myself’.
‘Ik ga niet Photoshoppen’, verzekerde hij mij. ‘Er komt wel een Instagramfiltertje overheen’.
Zucht.
Ik gaf hem koffie en we praatten wat over heimwee en kinderen met autisme. En psychologie. En fotografie. En over Obama in ‘het Rijks’. Want die had hij ook gedaan. Ik was onder de indruk. Diep onder de indruk.
En toen moest het maar gaan gebeuren. Ik vroeg of ik nog wat anders aan moest trekken. Was niet nodig.
De Fotograaf keek rond en bedacht hoe we het gingen doen.
Hij wilde me op de bank. De tafel ging aan de kant.
Zijn flightcases werden uitgeladen, en de kamer was bezaaid met statieven, flitsapparaten en nog meer technisch foto-vernuft.
De gordijnen moesten dicht. Of toch weer open. Nee, toch maar dicht. Ja. Dicht. Dat is mooier.
Op de bank dus. Maar er moest nog iets gebeuren. Ik moest nog wat doen. De Fotograaf wist nog niet wat.
Op andere plekken hadden mensen gelezen, of gingen ze met hun huisdieren op de foto. Een schrijver ging met boeken. Een wijnproever met wijn.
Maar ik moest wat anders.
Ik moest in de ene hoek van de bank. En de andere. En weer in het midden. Benen over elkaar. Benen naast elkaar.
Met een laptop. We probeerden vanalles.
Uiteindelijk werd het een bak koffie. Hoe simpel en huiselijk kan het zijn?
Ik had lol.
Net als bij de Linda kon ik vaak m’n lach niet inhouden. Dat komt omdat ik zenuwachtig was. Dan ben ik niet zo goed in serieus doen.
Na een poosje was het klaar. De Fotograaf bekeek het resultaat. Hij kwam naast me zitten.
Hij moest lachen om sommige foto’s. We kozen samen een paar leuke. Die zou hij opsturen naar de Volkskrant. Zij zouden kiezen.
En dan zou het goed komen.
Zo. En nou ben ik er klaar mee. Genoeg fotosessies gehad.
En de Fotograaf? Die deed eerst Obama, en nu Lien.
Hij kan vredig sterven.
*
‘Mensen met Heimwee gaan niet op vakantie, ze blijven het liefst thuis. Ze trekken zich terug in hun eigen omgeving, bijvoorbeeld achter de geraniums. Mensen met Heimwee worden ook wel huismussen genoemd. Ze worden ziek als ze lang van huis zijn. Ze gaan zeuren. En chagrijnig doen.’
