Goed. Ik ben dus al een poosje veertig. Maar er moest nog een feestje komen.
Ik wilde het eerst niet vieren. Of ja, ik wilde het wel, maar ik had geen zin in gedoe. En feestjes organiseren, dat gaat nog wel, maar de voorbereiding en het uitvoeren is écht heel veel gedoe.
Polkadot, collega en vriendin, (dol op bolletjesjurken) had eind vorig jaar hetzelfde probleem. Ze werd 50, maar wilde ook geen feestje. Ze werd overgehaald. En het was geweldig. Echt. Ze adviseerde me nadrukkelijk om het ook te doen. Als ik het niet zou doen, zou ik er spijt van krijgen.
Ze zou me helpen. En dan zou het goed komen. Ik ben gezwicht. Waarom ook niet?
Feestjes zijn leuk. Punt.
Ik plande een datum. Ergens eind juni. Want dan zou het vast heerlijk weer zijn. Ik zag het al voor me. Een zwoele zomeravond. Jurkje aan, bruine benen…Ik maakte met Polkadot een paar lijstjes. Met GéGé, haar man, ontwierp ik de uitnodigingen.
Polkadot houdt van lijstjes. En ze bewaart alles. Gelukkig maar.
Ze geeft wiskunde en berekende de hoeveelheden die we nodig hadden voor het aantal mensen wat ik zou uitnodigen.
Ook nog zoiets. Wie nodig je uit? En wie niet? Hoeveel mensen kunnen er eigenlijk op één vierkante meter?
Het was een lange lijst. Er werd gewikt en gewogen. Geschreven en geschrapt.
En toen dacht ik dat het goed was.
Er werd van alles geregeld. Een bar. Hapjes, sta-tafels, tafelkleedjes, een grote koelkast, etagères, kerstverlichting, waxinelichtjeshouders, vlaggetjes, glazen, drank, schalen, bakjes en bloemetjes.
Oh. En ik moest het toiletpapier niet vergeten. En vuilniszakken.
De afgelopen twee weken heb ik alleen maar gewerkt, voetbal gekeken, geslapen en boodschappen gedaan. Heel veel boodschappen. Ik heb me de pleuris gesjouwd. Vijf en twintig winkels. Sommige twee keer. Mijn servies is uitgebreid met glazen en schaaltjes. Hele mooie. Ze mogen in de vaatwasser. En in de oven.
Er is alleen één dingetje, en dat is het weer.
Ik hou de app al twee weken angstvallig in de gaten. Het ging van zonnig, naar wolken, naar regen, naar héél veel regen. Het weercijfer heeft gevarieerd tussen een 3 en een 9. De laatste twee dagen is het een mager viertje. De neerslagkans steeg van 30% vorige week, naar vandaag 100%.
Daar gaat m’n zwoele zomeravond. Fuck.
Ik besloot een tent te zetten, mijn schuur te ontruimen en mijn afdak te betrekken in het feestgeheel.
Papa en Middelste Broer hebben geholpen.
En terwijl ik dit schrijf, komt de regen met bakken naar beneden. Goed voor de plantjes. En alles wat nu valt, valt straks niet. (Je ziet het; ik probeer mezelf op te beuren. Maar het gaat niet van harte).
Vandaag kwam Polkadot voor de finishing touch. Maar ze had een groot cadeau bij zich. Moraal, die de Grote Afwezige zou zijn omdat ze op vakantie was, zat ingepakt en wel in de achterbak van de auto. Als een surprise sprong ze er uit.
Ik moest bijna huilen. Ze is erbij!!
Met z’n drieën deden we de aankleding. Met ballonnen, lampionnen, lampjes, slingers en vlaggetjes en alles.
En we stonden in de keuken. Urenlang. Voor de exquise hapjes. Want ja. Ik kan natuurlijk niet met bitterballen aankomen he?
Jawel. Ik wilde graag bitterballen. Ze zijn m’n lievelings. Maar ze stonden niet op het lijstje. En ik heb geen frietpan. En ik heb er ook geen geregeld.
Sorry dus. Geen bitterballen.
Maar verder is nu alles klaar voor m’n feestje.
Laat al die leuke mensen maar komen!
Oh. Daar gaat de bel al…
Mijn veertig-feestje is begonnen!
