Het was lang geleden dat ik op de stort was. (Ik kan niet zo goed tegen het woord ‘Milieustraat’)
Pa doet meestal dat soort zaken. Maar ik had zo weinig… dit keer deed ik het wel even zelf.
De Meneer van de Stort stond me al op te wachten. Ik zei dat ik een ligbed en een luchtbed kwam brengen. Ik haalde 50 euro uit mijn beurs.
‘Ge moet pinnen’, zei de Meneer van de Stort. ‘Dat is vanwege de veiligheid’.
‘De veiligheid?’ vroeg ik. Hij legde uit dat de VVV was overvallen vorige week, en dat er nu gepind moest worden. ‘Oh’, zei ik. ‘Nou ja, ik kan ook wel pinnen’.
‘Ja, het is al een jaar zo’, zei de Meneer van de Stort.
‘Huh? Dus het is niet vanwege de veiligheid? Omdat het al een jaar zo is?’ vroeg ik. De Meneer van de Stort keek me glazig aan.
Ik snapte er geen bal van. Maar goed. Laat maar zitten. ‘Hoeveel is het?’ vroeg ik al enigszins geïrriteerd.
‘Dat is dan tien euro’, zei de Meneer van de Stort.
‘TIEN EURO?!’ Ik riep heel hard. Het was niet zo bedoeld. Maar hemel. TIEN EURO! Véél te veel geld voor een ligbed en een luchtbed.
De Meneer van de Stort zei dat het minimumbedrag om te pinnen 10 euro was. Ik zei dat ik echt geen 10 euro ging betalen voor een ligbed en een luchtbed.
‘Oh,’ zei de Meneer van de Stort. ‘Dan kun je alleen maar je ligbed hier laten. Dat is gratis. Container 24. Boven op de bult rechts’.
‘Huh?’ riep ik, ‘Dus eigenlijk betaal ik dan tien euro voor alleen een luchtbed?’.
‘Nee’, zei de Meneer van de Stort, ‘ook voor het ligbed’.
Ik zuchtte diep, telde tot tien en ging er verder maar niet op in.
De meneer van de Stort inspecteerde mijn auto. Daar lag nog een vuilniszak in met kleren, die gevonden waren na ons dagje Aquabest met school. ‘En dat dan?’ zei hij streng. Ik legde uit dat ik dat weer mee terug nam, dat het niet voor de stort bedoeld was.
Zijn blik ging verder door de auto. Hij zei: ‘En wat zie ik daar? Frietvet of iets?
FRIETVET?? Ik draaide me om, om te kijken waar ik frietvet in de auto had. Ik zag alleen een fles ruitenreiniger.
‘Nou, dat is ruitenreiniger, meneer. Dat heb ik altijd in de auto. Zie je? Het zit in mijn dit-heb-ik-altijd-in-de-auto-kistje. Net als startkabels en water en een waxinelichtje en alles’.
Ik voelde me kwaad worden. Eikel. Tien euro en dan ook nog gaan zoeken naar illegaliteit. Alsof ik meer mee naar binnen wilde smokkelen dan een ligbed en een luchtbed.
Ik rolde een keer met m’n ogen en zuchtte diep. ‘Meneer’, zei ik, ‘U denkt toch niet dat ik probeer om meer binnen te smokkelen dan dit ligbed en luchtbed he? Want dan ga ik weer’.
De Meneer van de Stort keek me gezapig aan. Hij vertoonde open-mond gedrag. Meestal is dat een teken van dommigheid. Niet altijd hoor. Maar in dit geval wel.
Ik wilde zeggen dat ik het stom vond, dat het minimumbedrag om te pinnen tien euro was. En dat ik het belachelijk vond dat ik niet gewoon vijf euro kon betalen. Of pinnen. En dat hij mij, met z’n lelijke stomme kop, niet vertrouwde en dacht dat ik meer naar binnen wilde smokkelen dan een ligbed en een luchtbed.
Ik wilde mijn stem verheffen en boos worden. Roepen dat het een wonder was, dat hij dit baantje had. Dat hij eigenlijk te dom was om dit te doen. En dat hij mijn ‘dit-heb-ik-altijd-in-de-auto-kistje’ niet als zodanig herkend had. Dat z’n mond niet voor niks open stond. En dat hij uit z’n bek stonk.
Ik wilde schreeuwen, dat hij het zeker geweldig vond om hier de dienst uit te maken en kon bepalen dat ik tien euro moest betalen voor een ligbed en een luchtbed. Dat hij een machtsfetisjist was. En dat hij kickte op moeilijk doen als het heel makkelijk kan.
Dat ik het niet gek vond dat mensen, wanneer ze op deze manier behandeld werden, hun zooi in de groenstrook gingen dumpen. En dat ik zin had om het luchtbed vannacht in zijn eigen achtertuin te gooien. Of nee, dat hij het beter in zijn reet kon steken.
Dat ik wel snapte dat hij met dit IQ het verschil tussen frietvet en ruitenreiniger niet zag. En dat ik niet eens een frietpan had.
Ik wilde uit de auto stappen. Hem bij de kraag vatten, hem tegen zijn hokje duwen met mijn vuist op zijn keel, en fluisteren dat hij een rotkop had. Dat hij wat mij betreft ter plekke dood kon vallen. En dat ik hem wel bij het Dom Geniepig Afval zou dumpen. Container 2 onderaan de bult. Voor een tientje.
Maar ik durfde niet.
De slagboom ging open en braaf gooide ik het ligbed in Container 24. Bovenop de bult rechts. Gratis.
Het luchtbed ging onverrichter zake weer mee naar huis.
Een tientje. Tsssk.
