Mijn kuiten zijn optisch twee maten groter dan ze in werkelijkheid zijn. Dat komt omdat ze dik zijn. Dik en wit.
Ik denk dat ik ergens Ierse of Schotse roots heb. Heel ver weg. En dat die genen nog ronddolen in mijn DNA.
De ‘Dikke Witte Kuiten-genen’.

Goed. Ik word dus overal mooi bruin. Behalve die dikke, witte, droge kuiten. Die niet. Die verzetten zich tegen al het UV wat er te bespeuren valt. De Dracula’s van mijn lijf. Die kunnen het daglicht niet verdragen. Die weigeren gewoon. Glashard.

Dus hebben ze elk jaar een beetje hulp nodig.
En dat beetje hulp heet FakeBake.

De eerste keer dat ik FakeBake gebruikte, was ik een paar uur later zo bruin als Dries Roelvink en Hans van Willigenburg bij elkaar.
Ik had natuurlijk de beschrijving niet goed gelezen. Ik had het op m’n benen gesmeerd en had me vervolgens aangekleed. Ik was naar m’n moeder gegaan, heb nog boodschappen gedaan, een terrasje gepikt en toen ik diep in de nacht thuiskwam zag ik dat m’n sokken bruine randjes hadden gekregen. Shit! Die FakeBake!
Ik was het gewoon vergeten. Maar echt.
Ik was enorm Afrikaans bruin. Geen porum was het. Heel lelijk.

Zo lelijk, dat ik me schaamde. Ik vluchtte het internet op, om te kijken of er nog wat te redden viel.
Tips genoeg. Citroensap, Jif en een schuursponsje. Dat soort dingen. Gelukkig kwam ik ook de gebruiksaanwijzing tegen.
Ik had het moeten opbrengen, een paar uur moeten laten intrekken en daarna gaan douchen.
En ja. Dat laatste was ik dus vergeten.

Ik rende naar de douche en daar liet ik een hoop bruin zonder zon achter in het afvoerputje.
Opgelucht haalde ik adem. Wow.
Mijn dikke, witte, droge kuiten waren bruin. Maar écht heel mooi bruin. Niet oranje. Geen strepen en vlekken.
Wonderbaarlijk gewoon.

Een paar jaar geleden was FakeBake moeilijk te verkrijgen in Nederland.
Ik heb eerst een potje zitten janken, en daarna ben ik alternatieven gaan zoeken.
Twee jaar lang heb ik aangeklooid. Sprays, gels en crèmes. Niks was goed. Alles werd oranje, of ik stond onder de strepen.

Q maakte me afgelopen weekend gelukkig. (Dat doet ze wel vaker, maar nu zat het tegen euforisch aan). Ze ontdekte dat de FakeBake weer terug is in Nederland. Gewoon bij Douglas.
Ik heb meteen een paar flessen besteld en in de diepvries gegooid.

‘Gooi jij dat spul in de vriezer, Lien?’

Ja dus. Dan blijft het langer houdbaar. Handig als de fles aan het einde van de zomer niet leeg is.
Het is biologisch. Zonder parabenen en niet op dieren getest. Lief he?

Mijn benen zijn weer mooi bruin.
Ik kan me met een gerust hart in de zomerse jurkjes gaan wurmen.

Hoera.