Mijn vader is natuurlijk de allerbeste en allerliefste vader van de hele wereld. Dat snappen jullie.

Vroeger was hij de allerstoerste. Hij was brandweerman. Hij had mooie verhalen over de brandweer. Over reddingsacties, watersnoodrampen en zware ongelukken. Wij woonden dichtbij de kazerne. En altijd als wij gingen barbecueën, ging ook zijn pieper. Daar zaten we dan. Vaderloos aan tafel. Maar dat gaf niks. Want mijn vader was een held.
Op een dag moest hij stoppen. Want hij werd te oud.
Zijn oude brandweerpak houd ik in ere. In de kroeg, met carnaval.

Maar ik heb me ook voor hem geschaamd hoor. Het is uiteraard niet altijd allemaal rozengeur en maneschijn geweest. Hij zat (en zit nog steeds) bij het gilde, en als puber wil je daar dus echt niks mee te maken hebben. Als twintiger ook niet trouwens. Als dertiger werd ik milder. En nu, als veertiger, vind ik het eigenlijk best oke. Hij is keizer. Al ruim 40 jaar. Met een kroon en veel zilver.

Nou. En toen kreeg hij óók nog een lintje. Voor al z’n dienstbaarheid aan de maatschappij. We vierden een feestje. Met oranjebitter. De volgende dag stond hij in de krant.
Hulde voor mijn vader.

Sinds ik alleen woon meent hij wat extra voor me te moeten zorgen. Samen met Oom Tinus zorgt hij voor het kachelhout. Ze hebben samen trouwens ook een houthok voor me getimmerd. Ze sjouwen wat af, de twee gebroeders.
Dan kom ik op een dag thuis, en dan zit het hele hok weer volgepropt. Heel fijn. Echt.

Voor klussen kan ik hem altijd bellen. En dat doe ik dan ook regelmatig. Kijk… ik ben best een hele zelfstandige en onafhankelijke vrouw. Maar als er een schuur in m’n tuin moet komen, of de vlaggenhouder moet aan het huis bevestigd worden dan geef ik natuurlijk een gil. Of als er in de tuin gewerkt moet worden. En als ik muizen signaleer. Of als er buitenlampen aangesloten moeten worden. En als er naar de stort gereden moet worden met een aanhangertje. Hij is er meteen. Altijd.

Vandaag is het vaderdag. Wij hebben zijn kadootje eergisteren al gegeven, want zondag kon er niemand. (Oh dat klinkt tragisch he? Maar hij vindt het niet erg hoor. Hij weet dat we toch wel van hem houden. Vaderdag of niet.)
Hij mag met mama naar Gerard van Maasakkers. Dat vindt hij leuk.

Hij krijgt ook een Ferme Vrouw. Dat verdient hij.
Want hij is de beste. En de liefste.