Meer dan de helft van de klas was afgelopen donderdag niet op school.
We hadden drie zieke leerlingen, en de rest vierde offerfeest.
De zes leerlingen die er wél waren, vonden het oneerlijk dat zij wel naar school moesten, en de moslimkinderen niet. Met Kerstmis waren de moslims tenslotte ook gewoon vrij. En met Pasen ook.
Het was hard, oneerlijk en buitengewoon gemeen. Lees meer
Kermis.
Wij mochten altijd kiezen; een kadootje van Pieter Matthijsse of naar de kermis. (Voor mensen die het niet weten, of het even vergeten zijn: Pieter Matthijsse was een Blokker, Hema en Toys ‘r Us in één.)
We kozen altijd voor het kadootje. Want we wisten heus wel, dat we tóch ook naar de kermis mochten.
Eigenlijk vond ik er niet veel aan. Ik werd overal misselijk in, of ik durfde niet. Lees meer
Drie van de vijftien leerlingen hadden op de eerste schooldag geen agenda. Ook de dagen daarna niet. Toen ze écht de allerlaatste kans kregen, was er nog altijd één jongen die hem hardnekkig niet meebracht naar school. Op zo’n moment dreigen we altijd een beetje. Dat ze dan een agenda van ons krijgen. Een roze, met hartjes. En dat wil niemand. Geloof me. Lees meer
Zeventig dagen is ze weggeweest. Tien hele weken.
De hele bloody zomervakantie heb ik zonder haar gezeten. Ik heb haar gruwelijk gemist. Lees meer
Vorig jaar was het nogal een gedoe, dat bowlen tijdens de introductie.
De klas van toen was er gewoon niet zo goed in. Het bowlen op zich wel (met een beetje vallen en opstaan, sjoemelen met twee handen, en het kinderplankje). Lees meer
Officieel ben ik een avondmens. Avonden zijn mooi. Het is altijd rustig.
Bovendien ben ik ’s avonds het leukst. Lees meer
Ik was er nog nooit geweest, in Antwerpen. Dolly nam me mee.
Ze had alles geregeld. Dat deed ze goed. We hadden treinkaartjes en ze had maar liefst twee Antwerpen-reisgidsjes, waar ze de hele dag uit proclameerde. Lees meer
Sollicitatiegesprek.
Afgelopen woensdag had ik een sollicitatiegesprek. Ja, heus.
Ik heb een leuke baan hoor, laat dat voorop staan. En die wil ik niet kwijt. Het was ook niet écht een sollicitatiegesprek. Maar wel iets wat er op leek.
Het is gewoon iets ehm… voor erbij. Lees meer
Al 15 jaar lang word ik geknipt door Kapster. Het begon allemaal in mijn ouderlijk huis. In een hele kleine blauwe Nissan Micra kwam ze aangereden. Elke keer had ze een nieuwe coupe, zoals dat hoort bij een kapster. Met een beautycase vol gereedschap kwam ze binnen. Gevolgd door een hoge, vrolijke ‘Haaaaaaaaaaaaaaai!’ Lees meer
Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee
Kamp
Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
