Op dezelfde dag dat Q en ik erachter kwamen dat we beiden op orgelles zaten, kwamen we er ook achter dat we allebei gebadmintond hebben. We schaamden ons kapot. Maar toen bleek ook Bigmouth een enorme badmintoncarrière gehad te hebben. Drie duffe kinderen waren wij.

Maar echt. Bigmouth was een topper. ‘Ik was semi-goed’, zei ze, toen we uitgelachen waren. Maar ja. Je gaat natuurlijk niet over jezelf zeggen dat je heul verschrikkelijk goed was.
Ze speelde landelijk. Ze was ooit bijna kampioen bij de studenten. Ze verloor van iemand, die later in het Olympisch team speelde.
Nou sorry hoor. Maar dan ben je goed.

Q heeft het een blauwe maandag gedaan. Of nou ja. Eén jaar. En toen moest ze stoppen van haar ouders omdat ze 10 onvoldoendes op haar rapport had in 2 gymnasium. Dat is best knap. Want dan heb je ook voor muziek en gym een onvoldoende.
Maar Q is succesvol in allerlei andere dingen. En zij studeert nog wél. Sterker nog… ze maakt reclame voor Fontys Hogeschool voor Journalistiek. Het is helemaal goed gekomen met haar. Gelukkig maar.

Goed. Ik zat dus ook op badminton. Ik had geen aanleg. Bovendien vond ik het erg vermoeiend om dat shuttletje steeds op te moeten rapen. Als ik raak geslagen had was dat niet nodig geweest. Kun je nagaan wat een hark ik was.
De trainer stonk. En verder zaten er bijna allemaal niet-hippe kinderen op.
Toen ik bijna besloten had om te stoppen kwam er een nieuwe trainer. Hij was groot en blond en leuk en grappig en hij stonk niet. Een topper. Ik bleef nog even. Jammer dat hij meer indruk op mij maakte, dan ik op hem.

Ik weet nog mijn eerste échte toernooi. Ik was zenuwachtig en heb de nacht ervoor niet kunnen slapen. De hele sporttas zat ingepakt. Broodjes, blikjes drinken, een Raider, inschrijfgeld. Alles had ik bij me.
Toen de trainer zei dat ik moest gaan inslaan, bleek ik m’n racket vergeten.
Dat dus.
Nou. En toen moest ik naar huis om m’n racket te halen. En toen miste ik mijn eerste partij. Ik heb gehuild. De trainer heeft me getroost. Het is niks geworden die dag. Met het toernooi, bedoel ik dan.
Toen de broodjes, blikjes en de Raider op waren ben ik naar huis gegaan.

Ik ben gestopt. Dat snappen jullie.
Ook mijn turn- en jazzballetcarrière zijn op niets uitgedraaid.
Dat hardlopen trouwens ook niet.
Maar ja.
Ik heb wél helemaal zelfstandig een ‘Ja, ik wil een mailtje als er een nieuw verhaaltje is-blokje’ op mijn site gezet.
Heb je het gezien? Als je nou even je email en naam invult, krijg je elke week weer een mailtje met een nieuw verhaaltje.

Net als vroeger.