Op het Twitteraccount van Mijn Dorp zag ik een oproep voorbij komen.
Burgers mochten in 140 tekens uitdrukken waarom ze bij een lunch met het college van burgemeester en wethouders wilden zijn.
Toevallig had ik via Twitter contact gemaakt met 3 meisjes uit Mijn Dorp.
‘1413’ kende ik helemaal niet, ‘Dolly’ en ‘Katty’ kende ik vaag. We tweetten al een poosje over en weer. Over koetjes en kalfjes. Over ‘Boer zoekt vrouw’, ‘Ik vertrek’, ‘We zijn er bijna’ en ‘Homeland’. Over eten en de kroeg. Over vroeger. Over kermis en carnaval.
Over alles en niks eigenlijk.
In een opwelling besloot ik te reageren.
‘Lunch. Ja lekker! Kan ik eindelijk mijn Twittervriendinnen eens live ontmoeten’
Dolly, Katty en 1413 reageerden ook op de oproep. Net als vele anderen.
Maar deze personen hadden een aantal actuele zaken getweet, die spelen in Mijn Dorp.
Dingen als cultuurbeleid en megastallen. Maar ook veiligheid en buurtbeheer. Of omgevingsvergunningen.
‘Oh,’ dacht ik nog. ‘Wat enorm saai’.
En toen kwam het filmpje van de Burgemeester voorbij. Daarin legde hij uit wat precies de bedoeling was. Praten over actuele onderwerpen uit onze samenleving.
Ik had weer eens niet verder gekeken dan m’n neus lang was.
Ja en toen voelde ik me natuurlijk een beetje oenig. Met m’n flutreden.
Of nouja, het was wel een goede reden, maar een beetje ehm… basaal ofzo. Primair. Ondoordacht. Net iets té spontaan.
In tegenstelling tot de landelijke politiek, volg ik de lokale politiek helemaal niet. Als er verkiezingen zijn dan kies ik voor de leuke of mooie mensen. Of op de partij waar ik landelijk ook voor zou kiezen. Want stemmen, dat moet. Maar verder heb ik er geen mening over. Ik ken ook de wethouders niet. Ik weet niet wat ze doen.
Ik ben gewoon op ‘lokaal politiek-gebied’ niet zo betrokken. Het interesseert me niet zo.
Behalve schandalen. Die vind ik dan wel leuk.
Ik had me er al bij neergelegd dat het niets ging worden met die Twitterlunch.
Geen mening, geen weet van wat er speelt. Niet politiek geëngageerd. Dus ook geen fatsoenlijke onderwerpen die ik kan aandragen.
Zucht.
Tot er een paar weken later een reactie van de gemeente kwam…
We mochten alle vier komen. Alle vier!
Wat bijzonder… Was het toeval? Had de Burgemeester alle tweetjes in een hoge hoed gegooid en die van ons eruit getrokken? Of hadden we gewoon écht de allerleukste of beste reden getwitterd?
Anyway. Katty, 1314, Dolly en ik kwamen niet meer bij. We waren ‘thrilled’. Wat een bak. Dikke, DIKKE lol hadden we.
Later bleek dat gewoon iedereen die gereageerd had mocht komen. En dat het dus helemaal niet zo’n ‘uitverkorenen-ding’ was.
Maar we vonden het leuk. Héél leuk.
Een afspraak maken rond lunchtijd viel niet mee. Want dan werken we, he? Dus is de Twitterlunch nu veranderd in een Twitterborrel.
We kijken er naar uit.
Gezellig. Maar écht!
Een borreltje met de Burgemeester.
Bitterbal, iemand?
