Het is echt heel zielig. Jongste Broer moet afstand doen van z’n kat Mats. En dat wil hij eigenlijk helemaal niet. Maar het moet.
Kijk. Het zit zo:

Jongste Broer heeft een Lief én sinds kort een baan in de grote stad Amsterdam. Hij zal daar in de toekomst vaak zijn. En dus kan hij Mats niet de aandacht geven die hij nodig heeft.

Jongste Broer kan wel janken. En ik ook.

‘Maar dan neemt hij Mats toch gewoon mee?’
Nee. Dat is geen optie. Lief heeft al twee katten en Mats heeft gedragsproblemen en kan zich niet zo goed aanpassen. Momenteel heeft Mats een eigen kamer, maar straks in Amsterdam zal die ruimte er niet zijn.

‘Mats kan toch naar een asiel?’
Nee. Dat is helemáál geen optie. Jongste Broer is er van overtuigd dat dat z’n dood wordt.

‘Verder alles al geprobeerd?’
Ja. Mats is aangemeld bij een stichting die zwerfkatten opvangt. Maar het is geen zwerfkat. Hij heeft geen ziektes en geen wormen en geen haaruitval en hij is niet mager dus hij mag niet komen. Bovendien heeft hij een thuis. Dus geen zwerver.
Verder is er een bericht op Facebook gezet. Sharing = Caring

‘Maar als je je best doet lukt het wél! Dat is bij mijn katten ook gebeurd.’
Misschien wel. Maar ik denk dat je niet genoeg op de hoogte bent van de gedragsproblemen van Mats. Jongste Broer heeft natuurlijk serieus overwogen om Mats mee te nemen. Maar geloof me. Dat is geen goed idee.
Zie het maar als een gedwongen uithuisplaatsing. Schrijnend he?

‘Dan had hij maar na moeten denken voordat hij een kat nam’.
Dat is zeker gebeurd. Maar soms loopt het leven niet zoals je gepland had. Helaas.
Ik denk dat je Jongste Broer niet zo goed kent als je dit zegt. Die zal nooit, maar dan ook nóóit ‘zomaar’ zijn liefste Mats weg doen. Echt niet.

Maar vertel eens wat over Mats en zijn gedragsproblemen, dan?
Mats is een zwart/witte, iets te dikke kat.
Dat is op zich niet erg. Dat maakt hem geen slecht beest. En bovendien zijn dikke katten doorgaans gezellig. Hij houdt van haringstaartjes. Met ui. En hij likt bakjes kwark uit. En verder eet hij eigenlijk alles. Jongste had hem ook ‘Kliko’ kunnen noemen.
Mats heeft groene ogen en een ‘Madonna-pukkel’. Hij past, wat uiterlijke verschijningsvorm betreft, leuk in ieder interieur.

Mats is erg lief. Maar hij is mensenschuw. Als het een mens was geweest had hij vast de diagnose ‘kernautisme’ gekregen. Mats kan niet tegen harde geluiden. Hij is op zich wel gewend dat zijn baasje midden in de nacht nog gitaar speelt en harde muziek draait. Maar dan verstopt Mats zich. Onder het bed dus.
Hij schrikt van alle geluiden. Als Jongste Broer niest, dan schiet hij al onder de bank. Ook onverwachte bewegingen vindt hij niet cool.
Mats is niet agressief. Maar wel bang.

Mats is geboren op een boerderij. Zes jaar geleden.
Jongste Broer heeft hem goed opgevoed. Hij luistert goed. Mats klimt niet in de gordijnen en hangt niet aan de stoelen of de bank. Dat is gunstig.
Mats heeft niet veel nodig. Een postelastiek is genoeg. Daar is hij dol op. Oh. En borrelnootjes die rollen. En Jongste Broer dus. Maar ja…
Verder wordt hij rustig van het kammen van zijn haar en als je hem aait over z’n buik en knuffelt.
Mats is gecastreerd en heeft een paspoort.

Jongste Broer is er ziek van. Maar écht. Hij vindt het heel erg. Het is een zachtaardige jongen met een klein hartje. En dat hartje huilt.

‘Oh Lien, wat verschrikkelijk erg! Wat moet ik doen als ik wil helpen?’
Als je denkt dat jij een goed, lief baasje kunt zijn voor Mats, laat dan hier een berichtje achter. Verder krijg je alle toebehoren erbij. Kattenbakgrind en brokken. En een postelastiek.
Jongste Broer zal je eeuwig dankbaar zijn. En ik ook. Want ik kan niet zo goed tegen een verdrietig broertje.

Je kat afstaan.
Hemel.
Dat is geen kattenpis.