Afgelopen zaterdag was mijn vader, samen met nog drie jubilarissen, 50 jaar lid van het gilde. Er was groot feest. Maanden geleden kreeg ik al een uitnodiging. Of zaterdag 25 juni toch echt vrij wilde houden.
Een paar jaar geleden was er ook al een gedenkwaardige dag, omdat papa 40 jaar Keizer was. Dat is best lang.
Dat betekent dat ik ook al ruim 40 jaar Sissi ben. Een grapje van een gildebroeder. Toen vond ik het verschrikkelijk. Nu kan ik er om lachen.

Het was in de kroeg. Alweer 20 jaar geleden, denk ik. Het gilde had een feestje. Tig gildebroeders in mooie statige pakken zaten dat te vieren in het café. Dat is met veel bier, jenevertjes en dikke sigaren.
Toen ik nietsvermoedend binnen kwam, riep één van de gildebroeders (God hebbe zijn ziel) heel hard door het café: ‘Och, daar zulde ze hebben. Sissi!’
Iedereen keek me aan en begon te roepen. ‘Sissi, Sissi!’ De mannen hadden al wat op en vonden zichzelf erg grappig. Het was een warm welkom zullen we maar zeggen.
Ik kon wel door de grond zakken.

In die tijd had ik nog een afkeer van alles wat met ‘de Guld’ te maken had. Omdat mijn vader Keizer is, en het gilde er nogal wat rituelen op na houdt, was het bij ons thuis regelmatig te doen.

Elk jaar opnieuw als het kermis in het dorp was, stonden ze met het hele circus inclusief tamboers en vendeliers voor ons huis. Er werd getrommeld en geroepen. Héél verschrikkelijk vroeg. Om de Keizer te wekken. En daarmee ook zijn hele gezin. Ik kon wel janken.
Ik schaamde me er altijd een beetje voor. Of nou ja, een beetje… Ik schaamde me kapot eigenlijk.
Ik was puber. En dan doen je ouders sowieso al raar. Maar als er dan voor je huis een soort van folkloristische happening plaatsvindt waarbij de hele buurt uitloopt dan wil je het liefst van de aardbodem verdwijnen. En als je vader dan ook nog met een pak aan, een kroon op, en heel veel zilver op z’n buik door de straten van je dorp gaat lopen… ja dan is het hek natuurlijk van de dam.
Mijn hemel, wat vond ik dát verschrikkelijk. Ik heb wat af gemopperd. Maar m’n vader liet zich natuurlijk niet door z’n dochter uit het veld slaan.
En terecht.

Want zoals met veel dingen, ben ik hierin ook wat milder geworden. Ik snap nu dat het zijn grote hobby is. Of z’n levenswerk. Ik weet eigenlijk niet wat het is. Pa is nu 69 jaar. Een lange, mooie man. Sommige mensen noemen hem ‘de Grote Grijze Keizer’. Een precies goed gekozen bijnaam.
Een 50-jarig jubileum. Dat betekent dat hij al op z’n 18e lid geworden is. Dan kan je wel spreken van levenswerk denk ik. Van passie en bedrevenheid. Van ziel en zaligheid. Van Hobby met een grote H.

Het was een prima feestje. Met lekker eten en vermaeck.
Met allemaal oude, mooie mannen.
Ik werd geacht aanwezig te zijn. En ik was er.
Net als vroeger. Maar dan zonder te mopperen.
Zoals een echte Sissi betaamt.

Proficiat papa.