Afgelopen donderdag werden wij op school opgeschrikt door een telefoontje met vreselijk nieuws.
Marcel is overleden.
De wereld stond even stil.
Ongeloof, verslagenheid, verdriet, onbegrip en tranen. Heel veel tranen.
Marcel zat sinds dit jaar bij ons op school.
Na de sponsorloop had hij nog energie over. Hij stelde z’n vader voor om nog even samen te gaan mountainbiken.
En toen ging het mis.
Net 14 jaar.
Een vrolijke, lieve jongen.
Hij hield van fietsen en muziek.
En toen moest er veel geregeld worden. Het team moest op de hoogte gebracht worden. En hoe gingen we dit aan de leerlingen vertellen? Aan de klas waar hij in zat? Aan de vriendjes met wie hij elke dag naar school fietste? Aan de kinderen die hem kenden van de basisschool?
De lessen waren net begonnen.
In de docentenkamer vertelde de directeur het bedroevende nieuws. Iedereen was er stil van. We kregen allemaal een mooie foto van Marcel om mee te nemen naar de klas. Daar vertelden de mentoren het vreselijke nieuws aan hun leerlingen.
Kinderen waren geschrokken en verslagen.
Er waren vragen. Heel veel vragen.
Er werd tijd en ruimte ingericht voor iedereen die dat nodig had.
Kinderen kwamen met mooie initiatieven. Er werden waxinelichtjes gezocht en kaartjes geschreven.
Er was verdriet en ongeloof. Iedereen probeerde er voor elkaar te zijn. Iedereen probeerde op zijn eigen manier een plek te zoeken voor dit trieste nieuws en het verdriet.
De dag stond in het teken van Marcel.
Voor iedereen.
Ook voor mensen die geen les aan hem gaven, of hem niet zo goed kenden.
Er werd een stilteruimte ingericht. Met een boekje waar leerlingen en docenten hun gedachten in konden schrijven. Met bloemen, een foto en kaarsjes.
Er werd veel gepraat en veel gehuild.
Maar het was ook veel stil. Heel stil.
Er werd gedacht aan de ouders en de zussen van Marcel.
Hoe vreselijk het voor hen moet zijn. Voor zijn familie en zijn vriendjes.
Hoe het leven nooit meer zal zijn zoals het was.
Zo jong. Zo plotseling. En zo oneerlijk.
Heftige dagen voor het team en de leerlingen.
Maar prachtig zoals iedereen er voor elkaar was.
De kracht van ons geweldige team is weer eens bewezen.
En Marcel is voor altijd in ons hart.
