Meisjes van 14 zijn doorgaans onzeker. Begrijpelijk. Puisten pralen glorieus op wangen, voorhoofd en kin. Haar is vettig want hormonen. Niks is goed aan ze. Ze vinden zichzelf dik, te dun, ze hebben te grote oren, te weinig borsten, te witte huid, liever blauwe ogen, liever stijl haar.

Andere meiden zijn altijd knapper en beter. Andere meiden hebben geen zweetplekken onder hun oksels. Andere meiden kunnen wél een leuke jurk aan zonder dat het lijkt alsof ze iets uit de verkleedkist getrokken hebben.

Onze school organiseerde afgelopen donderdag het jaarlijkse gala. De stress was al weken van te voren duidelijk merkbaar.
Foto’s van jurken werden elke dag bekeken. ‘Deze niet hoor, want daar zijn m’n benen te dik in’. Of: ‘Deze is vet! Die opengewerkte rug! Ohnee. Kan niet. Dan zie je je beha.’

Toen duidelijk was welke jurk het zou worden, moest er nog goed schoeisel bij gezocht worden. Ze wilden er allemaal zo stunning mogelijk uitzien. Foto’s van stiletto’s op de mobieltjes. Met glitters, goud en studs. Met opengewerkte tenen.
‘Google eens op Eternal Diamond Stiletto, juf!’
Ik zag oerlelijke schoenen van 118.000 euro. ‘Die zijn een beetje duur. Maar wel vet’.

Wat meisjes van 14 vergeten, is dat vreselijk hoge hakken moeten worden ingelopen. Als je dat niet doet, dan is zelfs een korte avond van 19.30 tot 22.00 uur best heel lang. En als je nooit op hakken loopt is het ook wel handig om een paar uur te oefenen.
Iemand die voor het eerst op killer heels loopt, lijkt op een pasgeboren girafje. Enkeltjes zwikken om en al na een paar minuten vormen de rode randen zich op de voetjes.

De entree was wat onwennig. Een beetje stuntelig stapten de jongens en meisjes van 14 uit de auto’s. Wat wil je ook? De hele buurt, alle ouders, alle juffen en meesters stonden te joelen langs de kant.
Ik zou me ook doodschamen als ik een meisje van 14 was.

Wat meteen opviel, waren de scheerwonden op de benen van de meisjes. Doen ze ook nog niet zo lang. Maar ja. Bij een spetterend gala met chique jurken en gigantische stiletto’s horen ook gladgeschoren benen. Schrale plekken en pleisters sierden menig scheenbeen.

En vlak na die, voor leerlingen gênante maar voor ons hilarische en toch aandoenlijke entree, was het al snel duidelijk wie de avond zou gaan redden op haar stiletto’s en wie niet.
Her en der was er een moeder die nog snel een galant sandaaltje toestopte. ‘Voor het geval dat’.

Twee en een half uur wankelen op de stiletto’s is niemand echt gelukt. Gelukkig was er een casino. Even een gokje wagen is een prima reden om je dikke, opgezwollen voetjes, waar de bloedende blaren inmiddels op staan, rust te geven.

En toch… ze hebben allemaal hun uiterste best gedaan.
Want ik geef het je doen: er marvellous uitzien, goede indruk maken op de boys in een onhandige lange jurk en je een beetje fatsoenlijk voortbewegen op monsterlijke stiletto’s, is geen kattenpis.

Allemaal moedige meisjes.
Ik zou het ze op 14-jarige leeftijd niet nagedaan hebben.