‘Gaat u nog wat leuks doen juf, dit weekend?’
Ik weet bij sommige leerlingen nooit of ze dat vragen omdat ze het oprecht willen weten, of omdat ze gewoon geen zin hebben in les.

Ik bedacht heel snel wat er op het programma stond. Er moest nog 1 toets nagekeken worden, maar dat stelde niet zoveel voor. Ik had me niet opgegeven voor de Kwis die in mijn dorp gespeeld zou worden. Ik was niet mee met het personeelsuitje naar Luik. Lief had geen planning. Er waren geen kindjes. Geen verjaardagen. Geen verplichtingen.

‘Niks’, zei ik. ‘Helemaal niks’. Ik vertelde dat mijn opleiding klaar was. Dat ik het afgelopen half jaar meer ‘huiswerk’ had gemaakt dan de leerlingen hier in 2 jaar tijd moesten maken. Dat ik geslaagd was. En dat aankomend weekend het eerste weekend in een half jaar was, dat ik niks hoefde te doen.

‘Dat kan niet,’, zei een jongetje, ‘je kan niet niks doen. Je doet altijd wel iets.’

‘Maar ik ga op de bank,’ zei ik. ‘Met een dekentje en thee. Zaterdag Milaan-Sanremo kijken. En daarna over op Netflix, denk ik.’
‘Dan gaat u dus tv kijken. Dat is niet niks. Dat is tv kijken’.

Letterlijk en figuurlijk taalgebruik. We hadden het er de afgelopen week nog over gehad. Voor sommige leerlingen heel moeilijk.
Ik vergiste me ooit. Ik werkte nog maar pas op school en wilde een versgebakken eerstejaarsleerling een time-out geven. ‘Ga jij maar even buiten staan,’ zei ik. Ik bedoelde dat hij heel even op de gang mocht. Hij was boos en moest tot rust komen.
Een minuut later wilde ik hem weer binnen roepen. Kijken of het weer zou lukken in de les. Maar de vogel was gevlogen. Bleek hij buiten te staan. In de stromende regen. Omdat ik had gezegd dat hij ‘maar even buiten moest gaan staan’.
Best zielig. Maar dat terzijde.

De jongen kreeg bijval van de halve klas. ‘Nee. Niks doen bestaat niet. Je doet altijd wel iets. Zoals liggen. Of zitten. Of nadenken. Of ademen. En knipperen met je ogen, juf’.

Ik rekende het goed. Ik zou gaan liggen. Of zitten. Nadenken, ademen en knipperen met m’n ogen. Met de tv aan. Ik zou me af en toe van de bank hijsen om een blok hout op de kachel te gooien.
Gisteravond hebben we ons nog last minute nog even aangeboden als hulplijn voor de Orskotse Kwis. We speelden nog een potje Yahtzee voor de gezelligheid. Verder stelde de zaterdag niet zo heel veel voor. Eigenlijk precies zoals ik gepland had. Met niks.

Jammer dat ik alweer om half 8 wakker was vanochtend. Best een lange dag vandaag dus om niks te doen.
Er zit nog wel een toets in mijn tas. En na het brood met kaas gisteren is het misschien wel fijn om iets fatsoenlijks te eten vandaag. Koken dus. Een rondje opruimen in m’n huis. De was bijwerken. Even eruit misschien.

Want niks doen. Dat kan natuurlijk nooit.