Officieel ben ik een avondmens. Avonden zijn mooi. Het is altijd rustig.
Bovendien ben ik ’s avonds het leukst.
Vroeg opstaan is nooit mijn favoriete bezigheid geweest. Als puber lag ik al laat in bed en stond ik het liefst zo laat mogelijk op. De weekenden waren om te stappen en vervolgens lang uit te slapen. Ik hou enorm van slapen. Mijn bed is mijn grootste vriend.
Het hoeft niet donker te zijn. Ik heb dan ook geen gordijnen op mijn slaapkamer. Ogen dicht en ik ben vertrokken. Ik ben ermee gezegend, gelukkig. Er zijn veel mensen met slapeloze nachten. Daar heb ik altijd mee te doen.
Als verpleegkundige, lang geleden, was ik blij met late diensten. Eerst lekker uitslapen en ’s avonds lekker werken. Ik had ook regelmatig vroege diensten. Daar had ik een hekel aan. Om 7.30 present zijn (als het even kan met een vrolijk hoofd) om de bewoners uit bed te trommelen. Het viel niet altijd mee.
Dat éne moment. Het dekbed van me afgooien en rechtop gaan zitten. Dat is het ergst. Zeker in de winter. Aangezien de radiatoren op mijn slaapkamer kapot zijn, en ik met het raam open slaap, is het ijs- en ijskoud ’s ochtends. Niet te doen eigenlijk.
Toen ik in het onderwijs ging werken, had ik voor mijn gevoel altijd vroege dienst. Altijd!
Het werk is super hoor, daar niet van. Maar élke dag op tijd naar bed… het was een ramp. En als ik niet als een chagrijnige feeks voor de klas wil staan dan zal het toch echt moeten.
Het heeft lang geduurd, een paar jaar zelfs, voordat ik gewend was aan vroeg opstaan, en ook weer op tijd gaan slapen. Maar het ritme zit er goed in. Elke vakantie ben ik steevast om half zeven wakker. Joepie.
Ik draai me dan nog wel een keer om, of twee, maar toch.
In de zomervakantie komt de ware aard weer naar boven. Véél te laat ga ik naar bed.
Mijn verhaaltjes schrijf ik ’s avonds. Opruimwoedes slaan meestal toe rond een uur of elf. Dan moet ik zo nodig de koelkast poetsen. Of m’n kleding uit gaan zoeken. Kasten uitmesten. Kom ik dagboeken van vroeger weer tegen, die ik ga lezen. Dat soort dingen.
Nog even m’n mail checken, en Facebook.
Nou. En voor ik het weet is het diep in de nacht. Hé toch.
Afgelopen week heb ik weer wat pogingen gedaan om op tijd te gaan slapen. Het valt niet mee. Maandag en dinsdag gezelligheid met leuke mensen. Woensdag naar een concert in Utrecht. Zaterdag nog een festivalleke. Ik zit midden in ‘the Killing’ op Netflix. Er moet een column komen in een nieuw krantje. En soms zijn er té leuke mensen die vaak nog laat online zijn.
En heel gedisciplineerd ben ik nou ook weer niet.
Als het maar een béétje gezellig is, dan wil (of kan) ik niet gaan slapen.
Maar morgen moet ik weer aan de bak. We beginnen rustig aan.
Ik hoef ‘pas’ om 9.00 uur op school zijn. Acht uur slaap nodig.
Half twaalf naar bed. Wekker om 7.27 uur.
Wish me luck…
