Ik leerde ‘duizenden’ van papa. Dat speelden we in het weekend. Oma Kaatje deed ook vaak mee. De marmotten van Fred Oster waren op TV. Of Willem Ruis.
En ondertussen zaten wij te kaarten aan tafel. Het liefst heel veel potjes achter elkaar. Met chips en Seven-Up. Ik kon dat uren doen. Ik probeerde onopvallend te gapen. Vreselijk vond ik het, als ik naar bed moest.
Heel verschrikkelijk lang speelde ik nooit spelletjes. Echt. Nooit. Ik weet niet goed waarom. Ik had de pech dat mijn moeder niet van spelletjes hield. ‘Ik ben geen spelletjesmoeder’, zei ze altijd. En daarmee was de kous af. Verder kwam ik, geloof ik, nooit in aanraking met mensen die spelletjes deden.
En toen leerde ik Moraal kennen.
Moraal is enorm van de spelletjes. Ze is spelletjesslim. Ze is doorgaans beter dan ik. Ze heeft verschillende tactieken en is erg fanatiek. We spelen het hard. Genadeloos ook. Met schelden en zo. ‘Mauwkloot!’, roepen we dan. Of: ‘Oh! Naaibeer!’ Tegenwoordig zit ze in een rikclubje op maandagavond. Nou, dan is je spelletjesdrang diepgeworteld hoor.
Moraal leerde me Catannen. Dat vond ik zo verschrikkelijk leuk. Later ging ik dat ook online spelen. Ze heeft een poging gedaan om me aan Machiavelli te krijgen. Maar daar ben ik te dom voor.
Aan Carcassonne waren we dermate verslaafd, dat we dat meenamen naar de plaatselijke kroeg en het daar gingen spelen. Het is handiger dat je niet steeds van tafel hoeft om drank te gaan halen, maar dat iemand dat gewoon komt brengen.
De spelletjesfase ging voorbij. We hadden het druk met andere zaken. Ik speelde weinig tot niet meer. Ook mijn Catan-account online was verlopen.
Maar de laatste tijd is het weer raak.
De kinderen van Lief houden ook van spelletjes. Lief en zijn ex-genote zijn wél spelletjesouders.
Sinds ik hier ingeburgerd ben, spelen we Party en Co, Uno (maar daarvoor ben ik eigenlijk te sloom), Alias en Cluedo. Met Kerst hebben Oudste dochter van Lief en haar moeder een familie-Kahoot gemaakt.
Catan is weer afgestoft en is de afgelopen tijd veel gespeeld. Met Lief, zijn kindjes en Moraal. Ik heb zelfs een uitbreiding gekocht. Het was een hele opgave om de oldskool houten versie te krijgen. Anyway. Van de week hebben we ouderwets geyahtzeed. Ook leuk.
Afgelopen vakantie heb ik weer een spel geleerd; Weerwolven. Weerwolven is het leukst als je met heel erg veel mensen bent.
Jongste van Lief was jarig. Ze werd 9 jaar. Omdat dat hele familie uit het Oosten van het land een paar dagen was overgekomen, en het bijna allemaal spelletjesmensen zijn, was de groep mensen groot genoeg om het spel te spelen.
Omdat ik op spelletjesgebied een beetje een Trage Troela ben, duurde het even voordat ik het enigszins doorhad. Oudste dochter van Lief speelt vol overgave de rol van ‘verteller’. Ze weet het spel superspannend te maken door deze rol uiterst serieus te nemen. Ze is hier bijzonder creatief in en hoewel het spel erg mysterieus en ernstig is (met moorden en wolven en heksen en elixers en zo) moest ik vaak grinniken. Ik denk dat ze naar de toneelschool moet. Maar dat terzijde.
Ik moet nog werken aan mijn pokerface. En verder ben ik er nog niet echt goed in. Maar dat valt niet op, want het is een bluf-spel. Ik doe gewoon net alsof dat mijn tactiek is. Hopelijk volgen er nog vele verjaardagen. Er is vast wel iemand die voorstelt om nog een potje te doen.
Nou… ik doe mee!
