Moraal en ik zouden heel graag een tour willen door Oirschot. Oirschot heeft een rijke geschiedenis en kent vele verhalen. Het kan niet anders, dan dat er een hoop gebeurd is vroeger.

Een tour dus. Met een gids. Een knappe en gezellige. Eentje die niet blijft hangen in het opdreunen van jaartallen en namen van oprichters en stichters. Eentje die alle ins en outs weet over de markante menschen die ooit leefden in Oirschot. Eentje die de juicy details kent. Een die alles kan vertellen over openbare terechtstellingen en vermaeck van toen.
Verhalen over vroeger. Dat je niet met je ouders naar de Efteling ging maar naar de heksenverbranding op de Markt. En dat je daarna altijd een gebakken varkensoor kreeg. Op een stokje.
We willen verhalen over oorlogen. Over pest en de tyfus. Over kwakzalvers en chirurgijns.
Over rovers en dieven. Over alleenstaande zieke vrouwen met 11 kinderen waarvan de man twee afgehakte handen had omdat hij brood stal van de bakker teneinde zijn kinderen te behoeden voor honger. Dat soort dingen.

We roepen al jaren heel hard dat we ons gaan verdiepen in die materie. En dat we daarna zelf rondleidingen gaan geven.
We zouden op de Markt gaan staan met een zelfgeschilderd bordje. ‘Tour d’Oirschot om 10.00, 15.00 en 20.00 uur’. We zouden in het hoogseizoen herkenbaar zijn aan een vlaggetje.

Wij denken dat bij ons de rondleidingen best vermakelijk zouden zijn. We vinden onszelf erg geschikt voor dit werk. Beetje in de zon lopen en mooie spannende verhalen vertellen. Af en toe pauze voor ijs en drank. We weten de leuke plekken in Oirschot te vinden.
We besluiten dan altijd om onze lang geplande Franse les éindelijk te gaan volgen zodat we ook de Franse toeristen kunnen bedienen. In het Engels zou het moeten lukken. In Duits hebben we allebei geen zin.
Geld verdienen zou niet ons doel zijn. Plezier maken wel.

Wat jammer is, is dat we nét niet genoeg weten.
We willen deze verhalen wel kennen maar internet helpt ons niet echt verder. We nemen niet de moeite om het verder uit te zoeken. Eigenlijk willen we gewoon dat ze op een presenteerblaadje worden aangeboden.

Kijk. Het verhaal over het Mariabeeldje wat tegen de stroom in aan kwam drijven bij de Heilige Eik kennen we wel. We weten ook dat er een paar mensen vermoord zijn in Oirschot.
De kerktoren heeft natuurlijk ooit in de fik gestaan en in allerlei steegjes rondom de markt gebeuren dingen waar de honden geen brood van lusten.
We hadden ooit eens een synagoge. In het oude Raadhuis zat een kelder waar ketters hun straf uitzaten. Er waren cellen en er was een schandpaal. Er was ook iets bij de zusters Karmelietessen… met een lekkende non of zo.
Maar dit is niet genoeg. Te weinig jus. Geen spektakel.

Dus. Als er iemand is die deze verhalen wél kent… Wij willen ze wel horen. Kunnen we ze daarna verder vertellen.
Als je dan op het terras zit en twee vlaggetjes ziet…
Dat zijn wij. De leukste gidsen van het dorp; volg ze maar!