Eén van de dingen die ik NOOIT zou doen, is eergisteren toch gebeurd. Ik ben van mijn geloof gevallen.
Personeelsfeestje.
Eén van de dingen die ik NOOIT zou doen, is eergisteren toch gebeurd. Ik ben van mijn geloof gevallen.
Ongeveer tien jaar geleden had ik twee nablijvers.
Het waren serieus leuke leerlingen. Twee grappige mannekes bij elkaar. Voor het gemak zullen we ze Jeffrey en Rodney noemen.
Ze hadden geen straf, maar ze hadden hun huiswerk niet af. En dat moesten ze na school even in orde maken.
Vorige week kregen we een nieuw klassenboek.
De laatste jaren doen de meeste mentoren ernstig hun best om daar wat leuks van te maken.
Natuurlijk (democratisch en vriendelijk als wij zijn) vragen we altijd aan de klas wat ze er graag op willen hebben. Meestal komt er geen reactie, en kunnen Co en ik (wij zijn samen mentor van onze klas) lekker onze gang gaan.
Daar word je mee besmet. Dat zeggen de mensen wel eens. En afgelopen vrijdag werd het weer pijnlijk duidelijk.
Zoals de meesten van jullie wel weten ben ik docente op een middelbare school voor kinderen met allerlei leerproblemen en stoornissen als ADHD en autisme.
Als jullie dit lezen hoef ik nog maar twee dagen te werken. Nou ja, werken… donderdag naar de Efteling met school, vrijdag nog een kerstactiviteit met de klas en daarna lunchen en borrelen met het team.
Dat is eigenlijk geen werken hè? Lees meer
Vroeger wilde ik altijd journalist worden. Ik weet ook niet waarom.
Misschien wel omdat ik zo nieuwsgierig ben. Of omdat ik altijd hulde kreeg voor m’n opstellen op de lagere school. Ik zag het al helemaal voor me: Ik als Razende Reporter. Keistoer. In oorlogsgebieden. Of bij de intocht van Sinterklaas. Naast meneer Aart. Lees meer
Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee
Kamp
Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
