Ik weet niet zo heel goed waar ik moet beginnen. Normaal zijn statistieken gezellig en feestelijk. Maar niet vandaag.
De statistieken van woensdag 23 juli, dag van nationale rouw. Het bericht van de NOS met de aankondiging van deze dag is 5 keer voorbij gekomen.

Het werd al heel snel duidelijk. Veel, héél verschrikkelijk veel mensen uit mijn tijdlijn hebben gisteren hun profielfoto aangepast. Als eerste de mensen die ‘op zwart’ gingen (al dan niet met een pakkende tekst of gedicht). Dat waren er 22.
Op nummer twee de wapperende Nederlandse vlag (al dan niet met bloemen of een vliegtuig op de achtergrond). 24 mensen kozen voor deze foto.
Maar de topper was toch wel het zwarte lintje. Maar liefst 46 (!!) mensen uit mijn tijdlijn hebben deze foto gekozen. En dan zijn er nog 5 mensen die iets creatiever van geest waren, ze hebben een ander plaatje gekozen. Iets met kaarsen of een zonsondergang of een zwarte veer of zo.

Als ik alles optel, dan zijn er in totaal dus 97 mensen die gisteren hun profiel hebben aangepast. Dat is echt heel veel. Ik denk wel een record in de statistieken-geschiedenis.

Er werden hele families herdacht op facebook. Stelletjes die samen op vakantie gingen, en nooit meer terug komen. De speech van Frans Timmermans is 19 keer voorbij gekomen in beeld, en 5 keer in tekst. Alleen maar lof over zijn optreden in de VN veiligheidsraad. Ik denk dat hij er veel fans bij heeft gekregen. ‘Wat een aimabele man’. En: ‘Wat kan hij goed Engels’.

Een prachtig gedicht van een moeder van één van de slachtoffers werd 7 keer gedeeld. Maar er waren meer gedichten. Er waren liedjes en verhalen. En allemaal kwamen ze meerder keren voorbij.

Zo rond de klok van vier, toen de kerkklokken luidden, barstte de stilte los.

Het was heet. Mensen lagen aan het strand, op het zwembad en in meren en vennen. En toch werd er massaal stilgestaan bij de slachtoffers. Een minuut stilte, waar iedereen kippenvel van kreeg en waar kinderen en volwassenen diep van onder de indruk waren.

Vier foto’s van een leeg zwembad met heel veel mensen eromheen. Ik heb ook 3 keer hetzelfde filmpje gezien, waarin dit werd vastgelegd. Evenementen werden een minuut stilgelegd. Festivals die hun programma onderbraken. Winkels die geen muziek aan hadden staan. Geen reclame op de radio of TV (sommigen van jullie vonden dit heel rustgevend).

Iedereen was wel ergens en heel veel mensen deelden dit op facebook.

En daarna hebben veel mensen de televisie of radio aangezet. Wat we zagen is iets waar je bijna niet omheen kon. Indrukwekkende beelden van vliegtuigen waar kisten met slachtoffers uitkwamen die met militaire eer en precisie in lijkwagens gedragen werden. Bedrukte gezichten van hoogwaardigheidsbekleders uit allerlei landen. Wimlex die de hand van Maxima vasthield. Geschreeuw en gehuil van nabestaanden. Het ging door merg en been.

Mensen lieten elkaar weten dat ze de rillingen hadden. Kippenvel. Ze waren er stil van. ‘Hier zijn geen woorden voor’.

Tot een uur of acht hebben we naar de rouwstoet op de snelwegen gekeken. Best bijzonder dat veel mensen de stoet van Eindhoven helemaal naar Hilversum hebben uitgekeken, anderhalf uur lang. Het leek wel een soort ‘Nederland van Boven’, maar dan een heel indrukwekkende. Honderden mensen langs de kant van de weg. Bloemetjes en knuffelberen die naar beneden gegooid werden vanaf viaducten. En Rijkswaterstaat, die ze allemaal weer opraapten.

Ik zag een videoboodschap die een vriend voor een slachtoffer gemaakt heeft. Veel mensen die de nabestaanden sterkte wensten. Mensen die zich boos maakten en mensen die verdrietig zijn.

Nog nooit heb ik zoveel saamhorigheid in mijn tijdlijn gezien. Want oh, wat kunnen we zeiken en zeuren op alles en iedereen. Maar oh, wat kunnen we samen mooie dingen uitdragen. Diep respect voor alle slachtoffers en nabestaanden.

Mooi hoor!