Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
Het is natuurlijk onvermijdelijk; kennismaken op je nieuwe werk. Het moet. En het is goed. Maar het ...
Op de dag dat ‘Koffietijd’ haar laatste uitzending had en Olga Commandeur haar laatste stapjes o...
Elk jaar sluiten we met leerjaar 2 het schooljaar af op Aquabest. En elk jaar is het een beetje spor...
Daar word je mee besmet. Dat zeggen de mensen wel eens. En afgelopen vrijdag werd het weer pijnlijk duidelijk.
Zoals de meesten van jullie wel weten ben ik docente op een middelbare school voor kinderen met allerlei leerproblemen en stoornissen als ADHD en autisme.
Soms krijg je een uitnodiging. Dan moet je een datum vrij houden. ‘Wat we gaan doen, is een verrassing’, staat er vaak op.
Vrijdag was ik per ongeluk getuige van een interview.
Ik wist niet dat het ging gebeuren hoor. Ik ging zomaar even langs bij Pa en Ma.
Er kwam een journalist. Voor een stukje in de krant. Maar écht he? Niet zomaar in een huis-aan-huisblaadje. Nee… in de échte krant.
Opwinding alom. Niet zozeer bij m’n vader. Die is de rust zelve. Altijd.
Maar wel bij mij.
Afgelopen zondag zag ik iets geweldig moois.
JW Roy.
Tja.
Ik wilde eigenlijk niet gaan. Dat had te maken met mijn afkeer tegen JW.
Het is lang geleden. Ik moet ergens tussen de 19 en 21 zijn geweest. Ik had verkering met Nummer 1.
JW was nog niet zo heel bekend. Maar hij had geloof ik nét een plaat gemaakt en ‘het groepje’ waar ik mee was, kende hem en was lovend.
Q gaf een feestje. Ik zal haar leeftijd niet noemen want het is allemaal al moeilijk genoeg. We werden uitgenodigd om haar te ‘ondersteunen aangaande het acceptatieproces van ouder worden’. In de uitnodiging zat een linkje naar ‘Zwaar leven’ van Brigitte Kaandorp. Q’s lijflied. Kadotip: een lijstje met een foto van jezelf.
We vonden een leuke foto van ons drieën; Moraal, Q en ik. Kitscherig lijstje erom. Klaar. Beste kadotip ever.
Eigenlijk kijk ik niks waar een ’16 jaar en ouder’-picto bij staat. Meestal te eng of akelig. Maar soms maak ik een uitzondering. Als mensen heel hard roepen dat een film of serie geweldig is, dan ga ik kijken. Ook als het een thriller is voor 16 jaar en ouder. En dat is oenig. Want ik kan daar niet zo goed tegen.
‘A night to remember’, stond er op de poster. De verwachtingen waren hooggespannen.
De Twittermeisjes, Moraal en ik. Onze allereerste Ladies night.
Laat ik voorop stellen dat we een prima avond gehad hebben. Welkomstproseccootje, de rosé was lekker, goed gezelschap.
Maar oh, oh, oh… de teneur… twee minuten na binnenkomst hadden we het al gezien: Houtje-touwtje.
Holland Casino organiseert ze. Intratuin ook. En verschillende bioscopen.
Mijn Dorp organiseert er ook één. Aanstaande donderdag. En ik ga er heen.
Katty, één van de drie Twittermeisjes kwam met het idee. We zouden sowieso nog een date plannen want de ‘Borrel bij de Burgemeester’ is de laatste keer dat we elkaar gezien hebben. Het werd dus weer tijd. Moraal komt ook. Ik hoefde nog niet eens zo heel veel te doen om haar over te halen. Lees meer
Ik ga nooit op vakantie. Ik heb heimwee.
Maar toen ik nog maar een klein beetje heimwee had, ben ik op wintersport gegaan.
Ik. Met géén conditie en de souplesse van een hark. Lees meer
Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee
Kamp
Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
