Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
Het is natuurlijk onvermijdelijk; kennismaken op je nieuwe werk. Het moet. En het is goed. Maar het ...
Op de dag dat ‘Koffietijd’ haar laatste uitzending had en Olga Commandeur haar laatste stapjes o...
Elk jaar sluiten we met leerjaar 2 het schooljaar af op Aquabest. En elk jaar is het een beetje spor...
Ik was bij Ellen ten Damme. Ik vind haar stoer. Ze is geweldig. Ze durft alles. En ze doet ook alles. Nou ja.. bijna alles.
Ze kan zingen. En dansen. Ze is grappig. En mooi. En creatief. Ze heeft lef. En ze is sexy. Ze is een diva. Maar écht. Op het irritante af eigenlijk. Lees meer
Moraal en ik hebben het er al vaak over gehad. Wat als één van ons er niet meer is? Dat is natuurlijk een bijzonder treurig idee. We zagen Dick Swaab op TV. Hij vertelde over de ‘uitbox’. Dat is een doos, die nabestaanden tevoorschijn kunnen halen als je dood bent.
Zes keer deed ik over het behalen van mijn rijbewijs. Zes keer!
Ik was elke keer bloednerveus. Hoe vaker ik opging, des te erger het werd.
Voor de twee (!!) staatsexamens die ik deed, zakte ik. Maar écht.
Voor een staatsexamen slaagde IEDEREEN. But me.
Ik kom er steeds vaker achter dat ik veel meer structuur nodig heb dan ik altijd gedacht heb.
Ik raak van streek als dingen waar ik blij mee ben veranderen. Dat past niet in mijn systeem. Ik kan daar niet zo goed tegen. Ik word er vervelend van. Ik raak ervan in de war. En ik moet er van huilen.
Ik vind héél veel dingen grappig. Maar ook héél veel dingen niet.
Als ik iets héél erg grappig vind, dan roep ik dat het hilarisch is.
En gisteren heb ik ongeveer het hoogtepunt van hilariteit gezien.
Op het Twitteraccount van Mijn Dorp zag ik een oproep voorbij komen.
Burgers mochten in 140 tekens uitdrukken waarom ze bij een lunch met het college van burgemeester en wethouders wilden zijn.
Toevallig had ik via Twitter contact gemaakt met 3 meisjes uit Mijn Dorp. Lees meer
Het zal jullie niet ontgaan zijn. Zwarte Piet wordt bedreigd met uitsterven.
Sterker nog… het hele Sinterklaasfeest staat op de schop. Maar écht. Lees meer
Waarschuwing: Onderstaande tekst bevat informatie over de inhoud en/of afloop van het verhaal
Ik had goed geslapen. Niks geks gedroomd. Geen nummers die mijn gedachten beheersten. Geen rare gevoelens in mijn buik.
Geen voortekenen. Niks.
Of jawel. Een dikke, DIKKE puist op m’n voorhoofd. Daarmee kon ik natuurlijk niet op TV. Lees meer
Hij is mijn lievelings.
Broer van papa, getrouwd met de zus van mama. Ze hebben geen kinderen. Vroeger grapte hij altijd dat hij daar maar beter niet aan kon beginnen. Hij kende ons… Met dezelfde genen zouden zijn kinderen ongeveer worden zoals wij. Hij bedankte feestelijk.
Ik ben overigens altijd wel benieuwd geweest hoe die kinderen er dan uitgezien zouden hebben. Lees meer
Etentjes bij iemand thuis zijn altijd leuk. Vooral als iemand écht z’n best doet.
Vorig jaar op een warme zomerdag vleiden Rendier en Tuinkabouter (TK) zich naast ons op de loungeset van een terras in ons mooie dorp. Rendier kende ik al, TK nog niet. Zij had een rode jumpsuit aan. Heel hip.
We bestelden een fles Prosecco en begonnen met de kennismaking.
TK is manager op een school. Een school voor bijzondere kinderen. Samen met Rendier heeft ze er zelf ook twee, maar ze heeft geen Facebook dus haar kinderen waren nog nooit in mijn timeline voorbij gekomen. Heerlijk.
Er werden een paar flessen Prosecco soldaat gemaakt en de vriendschap was beklonken. Lees meer
Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee
Kamp
Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
