Pijnlijke statistieken vandaag.
Na de verschrikkelijke aanslagen gisteravond en vannacht in Parijs, kon het natuurlijk niet uitblijven. De tijdlijn raakte vandaag weer overbelast met allerlei betuigingen. En terecht. Iedereen wil laten zien dat hij of zij meeleeft met de slachtoffers en nabestaanden. Dat het verschrikkelijk is wat er allemaal gaande is in de wereld.
Dat het onbegrijpelijk is. En verdrietig.
Dit willen we niet. Dit mag niet. En dit kan niet waar zijn.
Een grote boze droom.
Jochem Myjer postte vanochtend een bericht. In mijn tijdlijn kwam het 37 keer voorbij. Hij riep onder andere op ‘kinderen vandaag alsjeblieft te laten geloven dat de wereld niet zo verrot en gevaarlijk is.’
Sinterklaas kwam vandaag aan in Nederland. Gelukkig maar. Want kinderen maakten zich óók zorgen. Van een ander kaliber weliswaar. Maar zorgen zijn zorgen. Of het nou gaat om oorlog en terreur, of om Sinterklaas. Want voor hetzelfde geld was de stoomboot opgegaan in de mist. En dan waren we verder van huis.
Veel ouders die een dubbel gevoel hadden. Sinterklaas en de aanslagen. Denkend aan Parijs, toch de intocht willen beleven. Allebei goed. Veel mensen die zich zorgen maken. Veel oproepen, meningen, statements en visies. Maar ook veel slogans, vragen en gedichten.
Gewoon. Zelf geschreven. Recht uit het hart. Mooi.
Dan waren er natuurlijk ook de profielfoto’s. Maar liefst 120 mensen in mijn tijdlijn hebben hun profielfoto voorzien van een rood/wit/blauwe filter. Of een rood/wit/blauw oog met een traan. Of een rood/wit/blauwe Eiffeltoren. Vogels die in hartvorm boven de Eiffeltoren vliegen. Een ‘ban de bom’ met een Eiffeltoren erin. Of gewoon op zwart.
Honderdtwintig. Dat is veel. Heel veel.
Foto’s van Parijs toen het nog wel leuk was. Vakanties en liefdesverklaringen.
‘Paris is for lovers, not for haters’. Prachtig.
Oproepen tot protestmarsen. Oproepen voor Moslims die geen haat zaaien en zich schamen voor wat hun geloofsgenoten doen, om ze een halt toe te roepen. Oproepen voor een minuut stilte op maandag aanstaande om 12.00 uur. (Goed idee. Ik doe mee.)
Veel filmpjes. Een man speelt piano bij Bataclan. Prachtig. Het kwam 9 keer voorbij. Niet te missen. Voetbalsupporters die het Franse Volkslied zingen tijdens de evacuatie van Stade de France; 6 keer. Een filmpje van Giel Beelen met een liedje; 3 keer.
En verder hebben jullie ook mooie toepasselijke liedjes gepost. Liedjes met een boodschap en liedjes die troost bieden. Prachtig mooi.
De tekst ‘Terrorists may plant the seeds of fear, but our tears won’t water them’ was ook populair. Het is 11 keer voorbij gekomen.
Net als vele, vele nieuwsberichten en nare IS-dreigementen. Om van te kotsen.
‘All they wanted was to see a rock ’n roll show’. Tragisch.
De bijzonderste en uniekste (niemand had hem eerder gepost of gedeeld) kwam van een van de twittermeisjes. Ze postte een collage van uitspraken van kinderen.
‘Ik wens geen oorlog. Alles komt goed. Lach elke dag’.
Die kwam ze tegen in de kerk.
Daar, waar Sinterklaas vandaag onthaald werd door onschuldige, lieve kinderen die wel wat anders aan hun hoofd hadden dan aanslagen.
