Statistieken van dinsdag 22 maart.
De aanslagen in België.
Hoogtijd voor statistieken geloof ik. Jeetje mina wat een dag. België is in rouw. Tenminste, zo sprak de Belgische koning.
Rutte vond er ook wat van. ‘Wij zijn met méér’.
En jullie vonden er ook wat van. Gruwelijk. Verschrikkelijk. Niet te bevatten.
Vrij snel vanochtend verschenen de eerste nieuwsberichten. Linkjes naar nu.nl, de BBC, kranten en de Belgische TV. Later kwamen de filmpjes en de foto’s van de plekken des onheils.
Veel Belgen in m’n tijdlijn. Dat is niet zo gek. Belgen zijn over het algemeen best leuk en heus niet zo dom als iedereen denkt. Ik had met ze te doen vandaag. Belgische collega’s die toch een beetje van de kaart waren. Begrijpelijk. Veel Belgen legden de vlag over hun profielfoto. Sommige profielfoto’s stonden op zwart.
Ik zag het Atomium huilen.
Ik zag bemoedigende woorden. Woorden van troost en onbegrip. Ik zag tegeltjeswijsheden en Loesje meldde zich ook vrij snel.
Sommigen van jullie maakten zich kwaad, anderen waren verdrietig. Veel mensen waren met stomheid geslagen.
‘Je suis het zat’ en ‘Je suis sick of this shit’ kwam meerder keren voorbij gedenderd.
Mensen betuigden hun medeleven.
De hashtag #ikwilhelpen kwam op gang. Heel België wil helpen. Iedereen zet zich in. Mensen bieden bedden aan. Logeerkamers. Vakantiehuisjes. Of gewoon een luisterend oor.
Marvin Gaye vraagt zich een paar keer af wat er toch aan de hand is.
Frankrijk troost België en Jacques Brel zingt over ‘Bruxelles’.
Mensen laten weten dat ze zich niet bang laten maken. Anderen zeggen juist wel bang te zijn. ‘Het komt toch akelig dichtbij’ is een kreet die ook vaak voorbij kwam.
Aangeslagen stoere mannen die een wereld willen voor hun kinderen zonder zorgen.
Ik zag gedichten en bloemen.
Ik zag kaarsen en kruizen. Ik zag tranende ogen en huilende vlaggen.
Ik zag een indrukwekkende foto van de straten van Antwerpen. Want ook daar was het stil. Heel stil.
Een stelletje randdebielen heeft het weer voor elkaar. Tientallen slachtoffers en nog veel meer gewonden.
Frieten worden middelvingers
En Manneken Pis… piest over wapens.
En terecht.
