Er was veel. Het was druk. We gingen op kamp.
We hadden survival. We schreven verslagen. We keken alle toetsen na en leverden de cijfers in.
Er waren vergaderingen van -tig secties die nog even voor het einde van het jaar moesten plaatsvinden. Lees meer
Afgelopen donderdag waren we op Aquabest om het schooljaar af te sluiten met een survivalprogramma.
Een hele dag met deze groep ‘leuke dingen doen’ is niet altijd een succes geweest. Excursies waren het afgelopen jaar niet de meest gezellige activiteiten. Er is veel gedoe geweest. Onbekende, vrije situaties zijn lastig voor ze. Dan is de structuur weg en weten ze niet waar ze aan toe zijn. En dan gaat het mis. Lees meer
De laatste weken zijn aangebroken. Het aftellen is begonnen. Afgelopen vrijdag hadden we de laatste lessen.
Onze klas zwoegt nog even op de proefwerkweek. Er moeten her en der nog wat onvoldoendes weggewerkt worden.
‘Juf, gaan we wat leuks doen?’ Het was afgelopen week de meest gestelde vraag.
Vroeger kwam dan de videokast uit de hoek. Tegenwoordig spelen we Kahoot op de iPad of kijken we DVD. Wel in het thema van de lessen natuurlijk he? Of iets uit het sociaal/maatschappelijke genre.
Ik beloofde dat we dat donderdag zouden doen. De laatste les Nederlands.
Mijn klas had een beetje pech. Plotseling moest er nog een observatie van een leerling plaatsvinden. Ik kreeg dat woensdagavond te horen. Het was echt last-minute. Maar erg belangrijk.
Dus plande ik, ondanks dat ik ze ‘wat leuks’ beloofd had, toch maar een redelijk normale les in.
We zouden oefenen voor de proefwerkweek. Begrijpend lezen.
Ik voorzag al een hoop gemopper als ik van m’n plan zou afwijken. Dus ik bereidde me op het ergste voor.
Scheldkanonnades. Verwensingen. Blokkades. Vuisten op tafel en zo.
‘Jongens, ik heb jullie beloofd wat leuks te gaan doen. Dat gáán we ook nog doen. Maar nu gaan we nog één keertje goed oefenen voor de proefwerkweek’.
Het bleef stil. Geen gemopper. Geen zucht. Geen enkel woord van onvrede.
‘Huh?’
De observatie-juf achterin was net zo verbaasd als ik.
Ik wachtte nog heel even. Misschien viel het kwartje wat later en zou ik na een paar seconden pas afgemaakt worden.
Maar er gebeurde niks.
‘Lees de tekst zorgvuldig door en lees de opdrachten goed. Ik loop rond zodat jullie nog vragen kunnen stellen’.
Daarna kwam nummer twee op de lijst van meest-gestelde-vragen:
‘Is het voor punt?’
Kinderen werken hard voor een punt. Mijn tas zit vol met nakijk- en corrigeerwerk wat deze week nog af moet. Ik besloot dat ik er niet nóg meer bij wilde.
‘Nee. Het is niet voor punt. Jullie mogen het ook zelf nakijken met het antwoordblad. Ik zou het fijn vinden als jullie er wel serieus aan werken’.
Nou. En toen gingen ze aan de slag.
Niemand vroeg meer of we nog ‘wat leuks gingen doen’.
Niemand pinde me vast op mijn loze beloftes.
Niemand mopperde.
Niemand was boos.
Er was geen ruzie.
Het was fijn.
Het was rustig.
Iedereen werkte zich het schompes.
Ze stelden vragen en wachtten rustig op hun beurt.
Iedereen was lief.
De observatie-juf zat er een beetje voor spek en bonen bij. Of misschien ook niet…
Ik kon ze wel kussen, mijn lieve klasje.
Ze zijn altijd braaf hoor, het eerste uur. Dan slapen ze namelijk nog half. Ze hebben nog niet gegeten dus de suiker kan z’n werk nog niet doen.
Mensen die het zesde of het zevende uur lesgeven aan deze groep zijn de pineut. Dan is de koek op. Het hek van de dam. Dan zijn de rapen gaar. En de Ritalin uitgewerkt.
Ze zitten midden in de proefwerkweek nu. En die is woensdag afgelopen.
We moeten nog ‘iets leuks’ doen. Want dat heb ik beloofd.
En beloofd = beloofd.
Ik denk dat ik maar een taart ga halen.
Om te vieren dat ze vakantie hebben.
Afgelopen donderdag heeft ons schooltje maar weer eens bewezen hoe een kort maar heftig weekje kan leiden tot een fantastisch spektakel.
Het was voor iedereen nieuw. Normaal gesproken werken we aan een voorstelling. Dit jaar ging het anders.
We organiseerden een heus festival; Festival Cultura.
Door enorme inzet van leerlingen en docenten zijn we meegevoerd naar allerlei landen. Lees meer
Vrijdag, de laatste schooldag voor de kerstvakantie, was het kerstontbijt.
Twee uurtjes met de klas. In ons geval 10 leerlingen. Moest te doen zijn. We hadden er zin in, Co en ik.
Meer dan de helft van de klas was afgelopen donderdag niet op school.
We hadden drie zieke leerlingen, en de rest vierde offerfeest.
De zes leerlingen die er wél waren, vonden het oneerlijk dat zij wel naar school moesten, en de moslimkinderen niet. Met Kerstmis waren de moslims tenslotte ook gewoon vrij. En met Pasen ook.
Het was hard, oneerlijk en buitengewoon gemeen. Lees meer
Vorig jaar was het nogal een gedoe, dat bowlen tijdens de introductie.
De klas van toen was er gewoon niet zo goed in. Het bowlen op zich wel (met een beetje vallen en opstaan, sjoemelen met twee handen, en het kinderplankje). Lees meer
Het einde van het schooljaar is in zicht, en dat is te merken…
Kijk. Tegen dat het vakantie wordt, zijn leerlingen vaak wat drukker dan normaal. Maar afgelopen week was toch wel een ehm… hoogtepuntje.
Nog één weekje ‘gewoon’ les en dan is het zover: de proefwerkweek. Lees meer
Het leek ons, biologiesectie, wel goed om de leerlingen eens kennis te laten maken met reanimatie.
We hadden niet de illusie dat de kids na zo’n les ineens echte doorgewinterde lifesavers zouden zijn hoor, heus niet. Lees meer
Gekke Henkies
Kijk. Ik ben juf. En daar horen, naast het geven en voorbereiden van les, nog héél veel andere taken bij. Ik ga ze niet opsommen want dan kom ik vér over de 500 woorden.
Er zijn ook dingen die je doet, omdat je ze gewoon doet. Als extraatje. Uit liefde. Of omdat je gewoon ‘zo bent’. Lees meer
Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee
Kamp
Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
