Ik studeerde ooit toerisme. Dat is gek voor iemand met heimwee. De opleiding had altijd veel aanmeldingen. Ik werd ingeloot. Dus ja, ik ging het doen.
Na bijna drie jaar bleek het onhaalbare kaart. De heimwee speelde een rol (we hadden regelmatig reisjes met school) en mijn economieknobbel bleek niet zo goed ontwikkeld. Of eigenlijk bleek hij er helemaal niet te zijn.
Om later wat te kunnen binnen de toeristische sector (en dan bedoel ik niet in een VVV werken) moest je gemiddeld een 7 staan voor economie. Ik was nooit hoger gekomen dan een 3.
Ik besloot toerisme vaarwel te zeggen en me nuttig te gaan maken in de zorg.
Nu ik van m’n heimwee af ben, kan ik weer op vakantie. Lief en ik hebben samen een aantal dagen waarop we weg kunnen. Korte vakanties. Een paar nachtjes. Maar waarheen?
Ik heb, op een enkele uitzondering na, niets van de wereld gezien. Hij is overal al geweest.
We besloten dat het niet uitmaakt waar we heen gaan, als we maar samen zijn. Oh romantiek.
Ik heb geen ervaringen met het boeken van een vakantie. Als ik ooit ging, hobbelde ik achter mijn reisgezelschap aan. Die bepaalden waar we heen gingen. En wanneer. Ik pakte de tassen in en verder vond ik het wel sjakies. Of niet. Want ik vond er natuurlijk geen bal aan.
Anyway. Lief en ik gaan samen weg. We zaten nog in de oriëntatiefase toen ik een paar mensen appte die altijd roepen dat het overal zo leuk is en dat ze goede adresjes hebben. Ik wilde tips. Ze stuurden me door naar AirBenB en vakantieveilingen.nl.
Allemaal leuke dingen. En allemaal goedkoop. Denk ik. Want ik weet natuurlijk niet wat een vakantie kost. Dat is namelijk niet interessant als je nooit gaat.
We kwamen er niet uit. Ineens herinnerde ik me een tip van Polkadot. ‘Luik, dat is een mooie stad’, zei ze.
In mijn beleving was Luik een lelijke, grauwe industriestad waar we doorheen moesten als we gingen klimmen in Luxemburg. Maar ik vertrouw Polkadot. Voor de volle honderd procent.
De zoektocht naar een goede aanbieding begon. Ik denk dat we –tig sites gehad hadden. Na uren googelen en doorlinken, hebben we iets geboekt. Een luxe kamer in een viersterrenhotel. We krijgen er een gratis fles Cava bij.
De Vrome Vrouwen informeerden regelmatig of we al wat gepland hadden. Ik vertelde enthousiast dat de tip van Polkadot ter harte hadden genomen en Luik geboekt hadden.
‘Het was Lille’, zei ze. ‘Niet Luik, maar Lille’.
Kak.
Een klein beetje paniek had ik wel. Tot ze zeiden dat alles leuk is als je verliefd bent. En dat we gewoon een tweede fles Cava moesten meenemen. Dat ik m’n zonnetje zelf aan mijn zijde had. En dat alles goed zou komen, want ‘Love is in the Air’…
Ik zal een kaarsje aansteken. Voor de Vrome Vrouwen.
Dat de wafels ons mogen smaken. En dat we maar veel lol hebben in Luik.
Die lelijke industriestad waar we vroeger doorheen reden als we naar Luxemburg gingen.
