Tweeëntwintig jaar geleden stapte ik voor het laatst in een vliegtuig. Ik was in Tanzania met Moraal. We vlogen terug naar Nederland. Ik slikte Lariam en was daardoor zo paranoïde als de pest. Buiten dat, ging ik kapot aan heimwee en had me op de heenreis al laten verzekeren dat we na de landing op de terugreis metéén door naar huis zouden gaan. Lees meer
Meer dan de helft van de klas was afgelopen donderdag niet op school.
We hadden drie zieke leerlingen, en de rest vierde offerfeest.
De zes leerlingen die er wél waren, vonden het oneerlijk dat zij wel naar school moesten, en de moslimkinderen niet. Met Kerstmis waren de moslims tenslotte ook gewoon vrij. En met Pasen ook.
Het was hard, oneerlijk en buitengewoon gemeen. Lees meer
Ik ben dus Lien. En ik ben een ferme vrouw. Letterlijk en figuurlijk.
Geen man, geen kinderen. Ik ben de oudste van drie. Mijn ouders zijn nog ‘gewoon’ bij elkaar. Ik heb een huis en een schuur.
Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee
Kamp
Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
