Hee, hoe gaat ie? Ja goed hoor. Ik ben gewoon thuis, ja.
Inderdaad, doodsaai. Veel poetsen he? Ik heb de kiet inmiddels al vijf keer gehad. Moet nu eigenlijk boven aan de gang. Geen zin in. Nergens zin in. Kom niet eens toe aan verhaaltjes schrijven. Jij? Lees meer
Ik deed het afgelopen half jaar een opleiding. Dat moest van minister Dekker. Die had bedacht dat mensen met ‘alleen maar Pabo’ niet goed genoeg zijn voor het voortgezet onderwijs. Dus als ik m’n baantje op de allerleukste school van Eindhoven wilde behouden zou ik aan de bak moeten. Lees meer
Eigenlijk moet ik wiskunde oefenen.
Ik. Die al dyscalculie had voordat het überhaupt bestond.
Ik ga een opleiding doen. Of eigenlijk móet ik een opleiding doen. Ik moet mijn bevoegdheid halen om les te mogen geven op het VMBO.
Huh? Lien? Jij staat toch al voor de klas?
Ik sta inderdaad al 15 jaar les te geven op een VMBO. Een geweldige school voor kinderen met allerlei leerproblemen en stoornissen als autisme en ADHD. Ze hebben extra begeleiding nodig. Ik ben mentor en geef biologie en Nederlands.
Er is vooralsnog niks aan de hand. Ik sta boven de stof en leerlingen halen meestal mooie resultaten. Ouders zijn tevreden, net als collega’s en leerlingen. En ik zelf natuurlijk. Ik heb de leukste baan die er is. Meestal dan he?
Lees meer
Hypnose is iets voor geitenwollensokkenmensen. Voor zweverige types die in een paarse jurk op blote voeten door het bos dansen.
Of voor gasten die het leuk vinden zich voor schut te laten zetten op een podium door een kip na te doen en citroenen te eten alsof het aardbeien zijn.
Hypnose is vaag en onmogelijk. Doorgestoken kaart. En een hypnotiseur kan je natuurlijk van alles wijs maken en aanpraten. Als je niet oplet, dan zijn straks je geld en pinpas ook nog verdwenen. En wat als je er niet uit komt? Lees meer
Ik had al 4 jurkjes aan gehad. En ook weer uitgetrokken. Te strak. Te vrolijk. Te sexy. Te ‘niet-Lien’.
Het zou een van de eerste mooie dagen van 2016 zijn. Mijn benen zaten in de FakeBake en waren lekker bruin.
Die nieuwe cowboylaarzen wilde ik eigenlijk ook wel aan. Mijn kuiten waren net iets te dikkig voor een jurkje met laarzen. Een broek dan maar?
Broek aan. Shirtje? Of toch nog te koud? Jasje aan? Of mee? Of nee wacht… een vestje is leuker.
Of toch maar een rokje?
Ik was al bijna overspannen voordat ik naar Eindhoven ging. Daar hadden we afgesproken. Het werd een broek. En een shirt. En m’n cowboylaarzen.
Mijn leren jackie had ik in de hand.
‘Wat denk je? Keertje checken of we elkaar in het echt ook zo leuk vinden?’
Hij had al vaker aangestuurd op een ontmoeting. Ik wilde eerst nog even texten. Maar ja. Dat deden we nu al drie weken…
‘Zullen we dat morgen dan maar doen?’ Ik checkte mijn agenda. Zondag 1 mei. Ik moest mijn ouders ophalen uit Den Bosch om 12 uur. Om 1700 uur moest ik met Nachje op de fiets naar Oirschot zitten want mijn verjaardagscadeau zou verzilverd worden.
Al m’n vriendinnen zouden daarbij zijn. Tuinkabouter, Bloempje, Nachje, Q en Moraal natuurlijk.
Ik twijfelde.
‘Dat moet dan tussen 1400 en 1600 uur.’ zei ik.
Twee uurtjes. Dat was niet zo lang. Aan de andere kant… de laatste dates die ik had, waren nou niet echt om over naar huis te schrijven. ‘Misschien wel handig.’ dacht ik nog. ‘Als er weer geen bal aan is, dan kan ik ook zeker om 1600 uur weer weg’.
We spraken af. Op een hip terras.
Door het geklooi met de kledingkeuze moest ik haasten. Toen ik in Eindhoven aankwam, bleek tot overmaat van ramp dat PSV moest voetballen. Nergens een fatsoenlijke parkeerplek en de stad stroomde over van volk.
‘Kak, PSV’ appte ik hem. Ik was te laat. Ik ben nooit te laat. Ik heb ook een hekel aan laatkomers.
Ik zocht me suf op het vreselijk drukke hippe terras. Ik zag niemand die ook maar een béétje leek op de foto van Tinder.
‘Ik zit bij Caroussel. Met één r’, typte hij terug. ‘Is dat goed?’
‘Nou eigenlijk niet,’ dacht ik bij mezelf. Maar het was niet anders.
Ik zag hem zitten. Van een afstandje zag hij er in ieder geval goed uit. Ik liep naar hem toe. Ik tikte op zijn schouder en noemde zijn naam. Mijn hart bonsde in mijn keel. ‘Hey Lien! Ik zat nog wat met m’n telefoon te klooien’. Dat waren zijn eerste woorden.
We bestelden een wijntje en waren los.
De tijd vloog voorbij. Voor we het in de gaten hadden was het 1600 uur. Ik moest gaan en baalde daar echt van. ‘Misschien moeten we nog maar eens afspreken?’ vroeg ik voorzichtig. De kans op een blauwtje is groot natuurlijk. Hij zou kunnen zeggen: ‘Nou… ik bel je wel’. Of zo.
Hij moest lachen.
‘Misschien moeten we dat misschien er maar af laten.’, was zijn antwoord.
PSV won met 6-2 van Cambuur.
Het was een mooie dag.
Vandaag een jaar geleden.
Surprises maken is niet mijn hobby. Ik kan nooit wat verzinnen en áls ik dan wel wat heb bedacht, is het resultaat nooit zoals het er in mijn hoofd uit zag. Lees meer
Het einde van het schooljaar is in zicht, en dat is te merken…
Kijk. Tegen dat het vakantie wordt, zijn leerlingen vaak wat drukker dan normaal. Maar afgelopen week was toch wel een ehm… hoogtepuntje.
Nog één weekje ‘gewoon’ les en dan is het zover: de proefwerkweek. Lees meer
Vorig jaar rond deze tijd zat ik redelijk in de stress omdat ik naar de fotograaf moest voor een foto in de Linda. Met interview. Vlak daarvoor was ik voor de Volkskrant geïnterviewd. Mijn kop zou twee keer landelijk verschijnen. Ik was er een beetje van in de war. En ondersteboven. Lees meer
Een keer per jaar wordt de school waar ik werk omgetoverd tot een waar casino. Immense kroonluchters, sfeervolle verlichting, gouden gordijnen, speeltafels en chique entourage. Kosten noch moeite worden gespaard.
In een ander gebouw wordt een danspaleis uit de grond gestampt. Met een DJ-booth en discolampen en alles. En of dat nog niet genoeg is: Lokaal 19 wordt een Bingo-hal en lokaal 1 is de fotostudio. Maar echt he? Met licht en paraplu’s. En twee fotografen. Lees meer
Gekke Henkies
Kijk. Ik ben juf. En daar horen, naast het geven en voorbereiden van les, nog héél veel andere taken bij. Ik ga ze niet opsommen want dan kom ik vér over de 500 woorden.
Er zijn ook dingen die je doet, omdat je ze gewoon doet. Als extraatje. Uit liefde. Of omdat je gewoon ‘zo bent’. Lees meer
Ferme vrouw | schrijft verhaaltjes | (Sinterklaas)-theater | docente | concerten | festivals | heimwee | wielrennen kijken | sushi | kaas | rosé & thee
Kamp
Waar ik dus totaal niet aan gedacht had toen ik ging solliciteren op mijn nieuwe baan, was het feit ...
