De zomer van 2016
Vroeger had ik zeven weken vakantie. Daar heeft onze minister een paar jaar geleden subtiel een einde aan gemaakt. Hij vond het welletjes. Nu zijn het er ‘nog maar zes’.
Normaal gesproken ging ik nooit weg. Maar deze zomer heb ik alle records verbroken. Ik sliep van de 35 nachten maar 10 nachten in mijn eigen bed.
En ik was één keer zes hele nachten van huis.
Zes hele nachten. Achter elkaar!
Een paar maanden geleden was dat nog ondenkbaar. Geen schijn van kans dat ik ooit op vakantie zou gaan. Nog niet bekant dat ik langer dan een nacht mijn eigen bed in de steek zou laten.
Wat ik nooit had durven dromen is gebeurd. Het Monster dat Heimwee heet is verslagen!
Jawel mensen. Ik ben op vakantie geweest. Niet lang. Wel vaak.
Ik en mijn Lief. We aten wafels in Luik. We deden nog een dagje Luxemburg. We waren te vinden op de terrassen. Ik kreeg een uitgebreide citytour door het ingekakte, brave, burgerlijke Lelystad. (Want dat vooroordeel ontkrachten, doen alleen de locals).
Ik aanschouwde een grote hurkende man, de Batavia en Medisch Centrum West. We bezochten festivals en deden culturele uitspattingen. We zaten tussen hel en vagevuur in Enkhuizen. In het holst van de nacht zaten we in het observatorium van Robert Morris. Google maar even.
En terwijl de sterren vielen, lagen wij op een klein strandje. We wensten het allerbeste en allermooiste voor anderen en onszelf.
Afgezien van ‘de echte vakantie’ deed ik de gebruikelijke tripjes met Q en Moraal. Ik zat op de boulevard in Den Bosch. Ik was in Dippie Doe met Kwik, Kwek en Kwak. Wij aten een vorstelijk maal bij Rendier en Tuinkabouter. We barbecueden heel wat af. Ik kocht een mooie nieuwe weekendtas en ik at meer dan ooit buiten de deur.
En verder waren er wat ehm… mijlpalen. Ik maakte kennis met m’n schoonmoeder. Ik sliep in een hotel. (Ja. Ik ben 42 en dat was nog nooit gebeurd. Tenminste, niet in mijn herinnering). Nét toen ik me bedacht dat mijn geluk niet op kon, heb ik een eigen la gekregen in het huis van Lief.
En verder ben ik uren bezig geweest met een geheime missie. Maar ja. Daar mag ik verder natuurlijk niks over zeggen.
Een vol programma dus. En daarmee is alles wat ik normaal gesproken doe in een vakantie deze zomer nagelaten.
Ik heb mijn kasten niet uitgemest. Ik heb m’n ramen niet gewassen. Het klassenboek is nog niet gekaft.
Al m’n plantenbakken zijn verwaarloosd. Ik vergat de kliko en het oud papier buiten te zetten.
De vriezer is niet ontdooid en de kelderkast staat er nog precies bij zoals ik hem voor de vakantie heb achtergelaten; met van alles over de datum.
Ik ben er niet eens van onder de indruk.
Ik heb nog een week vrij maar ik ben eigenlijk ook niet van plan om het achterstallige werk te gaan doen.
Volgende week mogen we weer naar school. Ik kijk er naar uit.
Kan ik eindelijk bijkomen.
De zomer van 2016 was er eentje om nooit meer te vergeten.
